فیلم رادیوگرافی پری مکس

فیلم رادیوگرافی پری مکس PRIMAX

انواع فیلم رادیولوژی

1 – فلوروسکوپی: در این تکنیک برای مشاهده کردن تصاویر بر روی صفحه ی مانیتور، بیمار حتما باید ماده رادیواکتیویته را بخورد. از این روش ها برای معاینه کردن و بررسی اعضا بدن مانند قلب، روده ها، مشاهده ی رگ های خونی و توده های دارای شکل غیر عادی در بافت ها و دستگاه اداری نیز استفاده می شود.

2 – رادیوگرافی : این سبک دارای دو نوع ساده تر، که در آن چیز خارجی وارد بدن بیمار نمی شود اما نمی توانیم به راحتی فاصله ی میان اعضاء بدن را از هم تشخیص بدهیم  و رادیوگرافی کردن با مواد کنتراستی، که با استفاده ی از متریال مختلف به بررسی کردن اندام های بدن انسان می پردازد می باشد.

3 –روش سی تی اسکن: در این روش تصویر هایی وجود دارد که با تابیدن اشعه ی ایکس به بدن بدست می آیند و از وضوحی بالا برخوردار می باشند. از این روش ها در مواردی بمانند خونریزی هایی به شکل داخلی، لخته شگی خون و پارگی آپاندیس نیز استفاده می کنند .

4 – سونوگرافی : در این روش امواجی صوتی وارد اعضاء بدن انسان مثل کبد و دستگاه  گوارش وی می شود و تصاویری که به دست آمده بر روی صفحه ی مانیتورینگ قابل مشاهده می باشد. این روش ها یکی از بی خطرترین نوع  روش های رادیولوژیک می باشند در نتیجه بهترین روش برای بررسی کردن جنین در دوران بارداری نیز محسوب می شوند.

5 – روش ام آر آی : در زمانی که بخواهند بدن انسان را از تمامی جهات مختلف مورد بازرسی قرار بدهند از این تکنیک استفاده می کنند که در این فن  با استفاده از میدانی مغناطیسی عکسبرداری ها صورت می گیرند که از دقت و وضوحی علی و  کافی برخوردار می باشند. مشکلاتی مانند بیماریهای عصبی و اختلالات عضلانی با این روش تشخیص داده می شوند.

6 –استفاده در پزشکی هسته ای: برای درمان کردن بیماری های سرطانی این تکنیک مورد استفاده قرار می گیرد که با تزریق کردن ماده ی رادیواکتیویته به بیماران، عملکرد قلب و جریانات خون را مورد بازرسی قرار می دهند.

مقايسه ی دقت فيلم هاي Primax و Insight و عکس های ديجيتالي CMOS-APS در تشخيص دادن پوسيدگي دندانی :

روش بررسي: اين مطالعه ی تجربي بر روي  تا208 دندان مولر و پرمولری با دارا بودن 416 سطح جانبي با عمقهايی مختلف از پوسيدگي، انجام گرفت که راديوگرافي ها و تصاوير ديجيتالي شده در شرايط 70kvp و 8mA و زمانهاي تابشی (Insight=0.16s ، Primax =0.20s  و =0.08 عکس های ديجيتالي) تهيه شدند. و سپس همه ی فيلم ها، در يک وقت بتوسط يک دستگاه پردازشگر ظاهر شده و ثابت شدند. و سپس انواع عکس ها در اختيار پنج نفر مشاهده کننده قرار داده شدند تا عمق این پوسيدگيها را در هر کدام از کليشه ها و عکس های ديجيتالي بر اساس پنج درجه ی در نظر گرفته شده آنها، تعيين کنند. پس از اين مرحله ها دندانها به رایتای مزيو ديستالي برش داده شده و در زير استريو ميکروسکوپ ها بررسي شده تا عمقی واقعي از پوسيدگي ها تعيين گردند، و سپس يافته هاي مشاهده کنندگان را با نتايج حاصله از بازرسی های ميکروسکوپي به عنوان (Gold Standard) مقايسه کنند. سپس ضريب Kappa، حساسيت ها، ويژگي و سطح های زير منحني (Az) را محاسبه و (P<0.05) به عنوان سطوح معني دار در نظر گرفته شدند.

نتايج: اندازه توافق مشاهده کنندگان در تشخيص دادن درجاتی مختلف از پوسيدگي ها در انواع فيلم ها و عکس های ديجيتالي با سطح مقطع های ميکروسکوپي در سطوح بسيار کم (Slight, k=0.1) بود. حساسيت در فيلم Primax بيشتر از فيلم های Insight و تصاوير ديجيتالی بود. سطح زير منحني یا ROC  در فيلم های (0.64) Primax بيشتر از فيلم های (0.63) Insight و تصاوير ديجيتالی شده (0.61) بود و در همه ی تکنیک هاي تصويربرداري با افزايش دادن عمق پوسيدگي ها، حساسيت ها نيز بیشتر شده .

نتيجه گيري : فيلمهاي( Primax ،Insight  ) و عکسهای ديجيتالي در تشخيص دادن پوسيدگيهاي بين دنداني تفاوت معنا داري نداشته ولي هر سه نوع آنها در تشخيص دادن پوسيدگيهاي مينايي دندان ضعيف بودند. اين مطالعات استفاده ی از فيلم های فیلم رادیوگرافی PRIMAX و تصاوير ديجيتالي شده را به علت کاهش دادن ميزان تابش اشعه، در درمانهاي دندانی پيشنهاد ميکند.