دسته بیستوری

خرید دسته تیغ جراحی

دسته بیستوری نوع تیغ جراحی است که در جراحی های عمیق بدن مثل کالبد شکافی استفاده می شود . نیشتر و یا اسکالپل ( در زبان انگلیسی : Scalpel ) نوعی از تیغ جراحی می باشد که بسیار برنده است و برای جراحی های بدن ، کالبد شکافی ها و برای  بعضی از اوقات در صنایعات دستی نیز کاربرد دارد . اسکالپل ‌ها امکان دارد یک بار مصرفی یا با کاربردی همیشگی و ضد زنگ باشند. تیغه ی بعضی از آن‌ ها را می‌توانیم تعویض کنیم ولی برخی دیگر قابلیت تعویض ندارند ولی می‌توانیم آن‌ها را تیز کنیم . که به آن در زبان های فرانسوی بیستوری ( فرانسوی :  Bistouri) نیز گفته می شود . تیغه و دسته ی بیستوری و یا ( اسکالپل‌ها ) به اشکالی مختلفی وجود دارند. بیشتر از جنس استیل کربنی و برنجی می‌باشند. تیغه ‌ها و دسته‌ ها، سایزهایی مختلفی دارند فلذا بسته به عمق ناحیه ی عمل ، جراحان چاقوی مناسب را درخواست می‌کنند. برای نمونه ای کوچک دسته ی بیستوری شماره ۳ ، از رایج ‌ترین الگو ها در ست جراحی می ‌باشد . تیغه ی شماره ۱۱ نیز عمدتاً به منظور ایجاد کردن شکافی کوچک بکار می‌رود و در عملیات حجامت هم کاربرد دارد.

تاریخچه و چکیده دسته بیستوری

دسته بیستوری، به عنوان یک ابزار پایه‌ای و ضروری در پزشکی و جراحی، نه تنها نمادی از هنر برش دقیق است، بلکه تاریخچه‌ای غنی از تکامل ابزارهای برش انسانی را در خود جای داده است. ریشه‌های استفاده از ابزارهای برش تیز برای مقاصد درمانی به هزاران سال پیش، به ابتدایی‌ترین تمدن‌های بشری بازمی‌گردد. انسان‌های اولیه از لبه‌های تیز سنگ‌هایی مانند ابسیدین و چخماق برای انجام روش‌های پزشکی ابتدایی نظیر سوراخ کردن جمجمه (ترپانیشن) یا تخلیه آبسه‌ها استفاده می‌کردند. این ابزارهای سنگی، اجداد دور دسته بیستوری و تیغه‌های امروزی آن محسوب می‌شوند. با ورود به عصر برنز و سپس عصر آهن، مواد ساخت ابزارهای برش نیز تکامل یافتند. مصریان باستان از چاقوهای برنزی با لبه‌های تیز برای مومیایی کردن و انجام اعمال جراحی ساده استفاده می‌کردند. یونانی‌ها و رومی‌ها نیز ابزارهای جراحی فلزی را توسعه دادند که از نظر شکل و عملکرد، شباهت‌هایی به چاقوهای جراحی مدرن داشتند، هرچند که دسته‌ها اغلب ثابت و تیغه‌ها به صورت دائمی به دسته متصل بودند. این چاقوها نیاز به تیز کردن مکرر داشتند و فرآیند استریلیزاسیون آن‌ها (اگر اصلاً انجام می‌شد) بسیار ابتدایی بود.

در قرون وسطی و دوران رنسانس، با پیشرفت در متالورژی و ساخت فولاد، چاقوهای جراحی با کیفیت بالاتری ساخته شدند. با این حال، مشکل اصلی همچنان در حفظ تیزی لبه برش و نگرانی‌های مربوط به بهداشت بود. ابزارهای فلزی زنگ می‌زدند و تمیز کردن آن‌ها به صورت کامل برای جلوگیری از انتقال بیماری‌ها دشوار بود. این وضعیت تا اوایل قرن بیستم، زمانی که یک نوآوری انقلابی صنعت جراحی را متحول کرد، ادامه داشت: اختراع تیغه‌های جراحی یکبار مصرف و قابل تعویض. این ایده توسط موریو (M.J. Morrey) در دهه 1910 و سپس توسط چارلز آر. بارد پارک (Charles R. Bard Parker) در سال 1915 به اوج خود رسید. بارد پارک با طراحی یک سیستم دسته و تیغه قابل تعویض، امکان استفاده از تیغه‌های فوق‌العاده تیز و استریل را برای هر بیمار فراهم آورد و نیاز به تیز کردن مجدد را از بین برد. این نوآوری نه تنها بهداشت جراحی را به شدت بهبود بخشید و خطر عفونت‌های پس از عمل را کاهش داد، بلکه به جراحان اجازه داد تا با تیغه‌ای همیشه نو و بی‌نقص کار کنند. سیستم بارد پارک شامل یک سری از دسته‌های شماره‌گذاری شده بود که هر یک برای سازگاری با مجموعه‌ای خاص از تیغه‌های شماره‌گذاری شده طراحی شده بودند. این استانداردسازی، انقلابی در ایمنی و کارایی اتاق عمل ایجاد کرد.

دسته بیستوری، به عنوان ابزاری که این تیغه‌های یکبار مصرف را در خود جای می‌دهد، به یک جزء حیاتی در هر عمل جراحی تبدیل شد. هدف اصلی از طراحی دسته بیستوری، فراهم آوردن یک ارگونومی مناسب برای جراح است. این دسته باید به راحتی در دست قرار گیرد، وزن مناسبی داشته باشد تا حس کنترل و دقت را به جراح منتقل کند، و از مواد مقاوم در برابر خوردگی و قابلیت استریلیزاسیون مکرر ساخته شده باشد. انواع مختلف دسته بیستوری (مانند شماره 3، 4، 7، 9 و غیره) با توجه به ابعاد، شکل، و نوع شیار اتصال تیغه طراحی شده‌اند تا با تیغه‌های خاصی سازگار باشند. این تطابق‌پذیری امکان می‌دهد تا جراح برای هر نوع برش، از ظریف‌ترین تا عمیق‌ترین، تیغه و دسته مناسب را انتخاب کند. دسته بیستوری نه تنها در جراحی‌های انسانی، بلکه در دامپزشکی، پودولوژی (مراقبت از پا)، کالبدشکافی، آزمایشگاه‌های تحقیقاتی، و حتی در برخی هنرهای دستی که نیاز به دقت بالا دارند، کاربرد گسترده‌ای دارد. این ابزار، نمادی از دقت، مهارت، و رعایت بهداشت در حوزه پزشکی مدرن است و بدون آن، بسیاری از روش‌های تشخیصی و درمانی امروزی قابل تصور نیستند. در نهایت، می‌توان گفت که دسته بیستوری فراتر از یک ابزار ساده است؛ این ابزار، پلی میان دانش آناتومی و هنر جراحی است که به جراح امکان می‌دهد تا با حداقل آسیب و حداکثر دقت، سلامتی را به بیماران بازگرداند.

• دسته بیستوری:

  • ریشه‌های باستانی: تکامل از ابزارهای سنگی (چخماق، ابسیدین) در تمدن‌های اولیه برای برش‌های ابتدایی.

  • عصر فلزات: توسعه چاقوهای برنزی و فولادی با دسته‌های ثابت؛ مشکلات در تیزی و استریلیزاسیون.

  • انقلاب قرن بیستم: اختراع تیغه‌های جراحی یکبار مصرف و قابل تعویض توسط موریو و بارد پارک (1915).

  • هدف از اختراع تیغه‌های یکبار مصرف: بهبود بهداشت، کاهش عفونت، و تضمین تیزی دائمی.

  • تکامل دسته بیستوری: طراحی دسته‌های استاندارد و شماره‌گذاری شده برای نگهداری ایمن تیغه‌های جدید.

  • هدف اصلی طراحی دسته: فراهم آوردن ارگونومی مناسب، کنترل بالا، و وزن متعادل برای جراح.

  • مواد سازنده: عمدتاً فولاد ضد زنگ پزشکی با قابلیت استریلیزاسیون مکرر.

  • انواع دسته بیستوری: شماره‌های مختلف (3، 4، 7، 9) برای سازگاری با تیغه‌های خاص و کاربردهای متنوع.

  • کاربرد عمومی: برش دقیق و ظریف در جراحی‌های انسانی، دامپزشکی، کالبدشکافی، آزمایشگاه‌ها، و صنایع دقیق.

  • اهمیت: ابزاری حیاتی برای دقت، مهارت، و بهداشت در پزشکی مدرن.

روش استفاده و مراحل دسته بیستوری

استفاده صحیح از دسته بیستوری، یک فرآیند دقیق و چند مرحله‌ای است که از لحظه آماده‌سازی ابزار تا دفع نهایی تیغه استفاده شده را شامل می‌شود. رعایت دقیق این مراحل برای حفظ ایمنی بیمار و پرسنل، و همچنین دستیابی به بهترین نتیجه جراحی، از اهمیت بالایی برخوردار است. این فرآیند باید با رعایت کامل پروتکل‌های استریلیزاسیون و ایمنی اشیای تیز انجام شود. مرحله اول: آماده‌سازی و استریلیزاسیون دسته بیستوری: پیش از هرگونه استفاده، دسته بیستوری باید کاملاً استریل باشد. این دسته‌ها معمولاً از فولاد ضد زنگ گرید پزشکی ساخته شده‌اند که قابلیت تحمل فرآیندهای مکرر استریلیزاسیون را دارد. در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، دسته‌ها پس از هر بار استفاده، با دقت تمیز و شسته می‌شوند تا هرگونه بقایای بیولوژیکی از بین برود. سپس، آن‌ها در بسته‌بندی‌های مخصوص استریلیزاسیون (مانند کیسه‌های کاغذ-پلاستیک یا ظروف استریل‌کننده) قرار گرفته و در اتوکلاو (استریلیزاسیون با بخار تحت فشار بالا) یا با استفاده از روش‌های دیگر استریلیزاسیون (مانند اکسید اتیلن یا پلاسما) استریل می‌شوند. قبل از شروع عمل جراحی، پرستار اسکراب یا فرد مسئول باید از تاریخ استریلیزاسیون و سلامت بسته‌بندی دسته اطمینان حاصل کند تا استریلیته آن تضمین شود. تیغه‌های بیستوری نیز به صورت جداگانه و در بسته‌بندی‌های استریل و یکبار مصرف عرضه می‌شوند. مرحله دوم: اتصال تیغه به دسته بیستوری: این مرحله نیازمند دقت فراوان و استفاده از ابزار مناسب است تا از بریدگی تصادفی جلوگیری شود. تیغه را هرگز نباید با دست خالی لمس کرد. معمولاً، پرستار اسکراب با استفاده از یک هموستات، پنس سوزن‌گیر (Needle Holder)، یا یک پنس آلیس (Allis Forceps)، تیغه را از بسته‌بندی استریل خود خارج می‌کند. قسمت پشتی تیغه، که دارای یک سوراخ یا شیار برای اتصال است، باید به آرامی و با فشار کنترل‌شده بر روی شیار انتهایی دسته بیستوری قرار گیرد. تیغه باید به گونه‌ای در شیار دسته جای گیرد که یک "کلیک" محسوس شنیده شود یا حس شود که نشان‌دهنده قفل شدن محکم و ایمن تیغه در جای خود است. مهم است که تیغه کاملاً محکم و بدون لغزش به دسته متصل شده باشد؛ هرگونه عدم ثبات می‌تواند حین برش منجر به حادثه شود. جراح یا پرستار باید قبل از شروع برش، با کشیدن آرام تیغه، از ثبات آن اطمینان حاصل کند. مرحله سوم: گرفتن و برش با دسته بیستوری: پس از اتصال ایمن تیغه، دسته بیستوری آماده استفاده برای برش است. جراح آن را به گونه‌ای در دست می‌گیرد که کنترل کامل بر روی لبه تیغه، زاویه برش، و عمق نفوذ داشته باشد. رایج‌ترین نحوه گرفتن دسته بیستوری برای برش‌های دقیق و ظریف، "گرفتن قلمی" (Pen Grip) است، جایی که دسته شبیه به یک قلم در بین انگشت شست و اشاره قرار می‌گیرد و توسط انگشت میانی پشتیبانی می‌شود. این روش امکان حرکات ظریف و کنترل‌شده را فراهم می‌کند. برای برش‌های عمیق‌تر یا در مواردی که نیاز به نیروی بیشتری است، ممکن است از "گرفتن با کف دست" (Palm Grip) استفاده شود، هرچند این روش برای دسته‌های ظریف‌تر کمتر رایج است. جراح با اعمال فشار مناسب و حرکت کنترل‌شده، برش‌های لازم را بر روی بافت‌ها ایجاد می‌کند. زاویه برش و عمق آن کاملاً به مهارت جراح، نوع بافت، و هدف جراحی بستگی دارد. در طول جراحی، تیغه باید تمیز نگه داشته شود و در صورت کند شدن یا آلودگی، با رعایت پروتکل‌های ایمنی تعویض گردد. مرحله چهارم: جداسازی و دفع تیغه استفاده شده: این مرحله نیز به همان اندازه اتصال تیغه، نیازمند دقت و ایمنی بالاست. تیغه استفاده شده را هرگز نباید با دست جدا کرد. پرستار اسکراب یا فرد مسئول با استفاده از همان ابزاری که برای اتصال تیغه استفاده کرد (هموستات یا پنس سوزن‌گیر)، تیغه را به آرامی از دسته بیستوری جدا می‌کند. پس از جداسازی، تیغه باید بلافاصله و بدون وقفه، در یک ظرف مخصوص اشیای تیز (Sharps Container) انداخته شود. این ظروف به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از نشت یا سوراخ شدن جلوگیری کرده و به محافظت از پرسنل بهداشتی در برابر آسیب‌های ناشی از اشیای تیز کمک می‌کنند. مرحله پنجم: آماده‌سازی دسته بیستوری برای استریلیزاسیون مجدد: پس از جداسازی تیغه، دسته بیستوری برای فرآیند تمیز کردن و استریلیزاسیون مجدد آماده می‌شود. این شامل شستشو و ضدعفونی اولیه، بازرسی برای هرگونه آسیب یا فرسودگی، و سپس بسته‌بندی مجدد برای استریلیزاسیون است. رعایت این چرخه تمیزکاری و استریلیزاسیون، طول عمر مفید دسته را افزایش داده و ایمنی استفاده از آن را برای عمل‌های جراحی بعدی تضمین می‌کند. هر مرحله از این فرآیند، از جزئیات فنی تا رعایت پروتکل‌های بهداشتی، برای موفقیت یک جراحی ایمن و مؤثر حیاتی است.

• مراحل استفاده از دسته بیستوری:

  • آماده‌سازی و استریلیزاسیون:

    • اطمینان از استریل بودن دسته بیستوری (اتوکلاو یا سایر روش‌ها).

    • بررسی تاریخ استریلیزاسیون و سلامت بسته‌بندی.

    • تیغه‌ها به صورت جداگانه و استریل عرضه می‌شوند.

  • اتصال تیغه:

    • استفاده از هموستات یا پنس سوزن‌گیر برای خارج کردن تیغه از بسته‌بندی.

    • قرار دادن قسمت پشتی تیغه بر روی شیار انتهایی دسته بیستوری با فشار کنترل‌شده تا "کلیک" کند.

    • اطمینان از اتصال محکم و بدون لغزش تیغه.

    • هرگز تیغه را با دست لمس نکنید.

  • گرفتن و برش:

    • جراح دسته بیستوری را به صورت "قلمی" (Pen Grip) برای دقت بالا در دست می‌گیرد.

    • اعمال فشار مناسب و حرکت کنترل‌شده برای برش بافت‌ها.

    • زاویه و عمق برش بستگی به مهارت جراح و نوع جراحی دارد.

    • تیغه باید تمیز نگه داشته شود و در صورت کند شدن، تعویض گردد.

  • جداسازی و دفع تیغه:

    • با استفاده از هموستات یا پنس، تیغه را به آرامی از دسته بیستوری جدا کنید.

    • تیغه استفاده شده را بلافاصله در ظرف مخصوص اشیای تیز (Sharps Container) بیندازید.

    • هرگز تیغه را با دست جدا نکنید.

  • آماده‌سازی دسته برای استریلیزاسیون مجدد:

    • دسته بیستوری پس از جداسازی تیغه، برای تمیز کردن، بازرسی، و استریلیزاسیون مجدد آماده می‌شود.

دسته تیغ جراحی قیمت

دسته بیستوری نوع تیغ جراحی است که در جراحی های عمیق بدن مثل کالبد شکافی استفاده می شود . تیغ های بیستوری در شکل های گوناگون جهت مصرف های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند . هر تیغ بیستوری جهت راحتی و امنیت در استفاده ، باید روی یک دسته بیستوری قرار گیرد . دسته بیستوری همانند تیغه‌های بیستوری در سایزها و اشکال گوناگون موجود می باشد. دسته تیغ بیستوری که برای قرار دادن تیغ بیستوری از آن استفاده می‌شود ، در جراحی‌ها ، برای ایجاد برش ظریف روی بافت و برای شکاف دادن و به صورت کلی هرکاری که نیاز به تیغ بیستوری دارد ، استفاده می‌شود . دسته تیغ شماره ی 3 که به صورت نازک ساخته شده است ، قابل استفاده برای تیغ بیستوری 10،11،12 و15 می باشد .

کاربردهای دسته بیستوری

دسته بیستوری، به عنوان یک ابزار برش پایه، دارای گستره وسیعی از کاربردها در حوزه‌های مختلف پزشکی، آزمایشگاهی، و حتی صنعتی است که نیاز به دقت بالا و برش‌های تمیز دارند. تطابق‌پذیری این ابزار با انواع مختلف تیغه‌ها، آن را به ابزاری چندمنظوره و ضروری در هر محیط حرفه‌ای تبدیل کرده است. یکی از اصلی‌ترین کاربردهای دسته بیستوری در جراحی‌های عمومی است. در این جراحی‌ها، از این ابزار برای ایجاد برش‌های پوستی اولیه (incision) برای دسترسی به اندام‌های داخلی، برداشتن بافت‌های بیمار، یا انجام سایر مراحل جراحی استفاده می‌شود. تیغه‌های رایج برای این منظور معمولاً شماره 10 (برای برش‌های بزرگ و متداول) و شماره 15 (برای برش‌های ظریف‌تر) هستند که به ترتیب با دسته‌های شماره 3 و 4 سازگارند. دقت و کنترل بالای دسته بیستوری به جراح امکان می‌دهد تا برش‌ها را با حداقل تروما به بافت‌های اطراف انجام دهد.

در جراحی پلاستیک و ترمیمی، که ظرافت و زیبایی‌شناسی نتایج اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد، دسته بیستوری به همراه تیغه‌های بسیار ظریف (مانند تیغه 15C یا 11) ابزاری بی‌بدیل است. برش‌های دقیق در فیس‌لیفت، جراحی‌های بازسازی پستان، برداشتن ضایعات پوستی با حداقل اسکار، یا پیوند پوست، همگی به وسیله دسته بیستوری امکان‌پذیر می‌شوند. این دسته به جراح اجازه می‌دهد تا با حرکات بسیار ظریف، مرزهای بافت را با دقت بالایی برش دهد.

جراحی‌های کوچک (Minor Surgeries) که اغلب در مطب‌های سرپایی و کلینیک‌ها انجام می‌شوند، از دیگر کاربردهای رایج دسته بیستوری هستند. برداشتن خال، کیست‌های کوچک، لیپوم‌ها، آبسه‌ها، یا نمونه‌برداری‌های پوستی (بیوپسی) برای تشخیص، معمولاً با استفاده از دسته‌های ظریف‌تر (مانند دسته شماره 3) و تیغه‌های کوچک انجام می‌شود که نیاز به دقت و کنترل بالا دارند تا نتیجه‌ای تمیز و با حداقل عوارض به دست آید.

در دندانپزشکی و جراحی فک و صورت، دسته بیستوری برای برش‌های دقیق در لثه، بافت‌های نرم دهان، و یا در فرآیندهای ایمپلنت‌گذاری، جراحی‌های پریودنتال (درمان لثه)، و کشیدن دندان‌های نهفته مورد استفاده قرار می‌گیرد. تیغه‌هایی مانند شماره 12B (برای برش‌های هلالی در اطراف دندان) یا شماره 15 برای این منظور بسیار مناسب هستند و به جراح دهان و دندان امکان مانور دقیق در فضای محدود دهان را می‌دهند.

جراحی مغز و اعصاب (Neurosurgery) و جراحی چشم (Ophthalmology)، که نیاز به بالاترین سطح دقت و ظرافت دارند، از دیگر حوزه‌های اصلی کاربرد دسته بیستوری هستند. برش‌های میکروسکوپی در بافت‌های بسیار ظریف مغز و نخاع، برداشتن تومورها، یا در جراحی‌های حساس چشم مانند کاتاراکت (آب مروارید) یا گلوکوم (آب سیاه)، تنها با ابزارهایی مانند دسته بیستوری (به ویژه دسته‌های شماره 3 یا 7) و تیغه‌های بسیار خاص آن (مانند تیغه 15 یا 11) امکان‌پذیر است.

پودولوژی (Podiatry) یا تخصص مراقبت از پاها نیز از کاربران اصلی دسته بیستوری است. برای برداشتن پینه، میخچه، زگیل، یا سایر ضایعات پوستی پا و همچنین در جراحی‌های کوچک پا، از این دسته به همراه تیغه‌های شماره 10 یا 15 استفاده می‌شود که نیاز به دقت بالا در برش‌های سطحی و تمیز دارند تا بهبودی سریع و بدون دردسر حاصل شود.

علاوه بر کاربردهای انسانی، دسته بیستوری در دامپزشکی برای جراحی‌های حیوانات، در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی و آموزشی برای برش بافت‌های نمونه‌برداری شده و تشریح دقیق اندام‌ها (کالبدشکافی)، و حتی در برخی هنرهای دستی و صنایع دقیق که نیاز به برش‌های بسیار ظریف و کنترل‌شده دارند (مانند مدل‌سازی، برش کاغذهای دقیق، یا کارهای چرمی ظریف)، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این محیط‌ها، دسته بیستوری به دلیل تیزی بی‌نظیر تیغه‌هایش و کنترل عالی که ارائه می‌دهد، بر ابزارهای برش دیگر برتری دارد.

به طور کلی، هر جایی که نیاز به برش‌های تمیز، دقیق، و کنترل‌شده با تیغه‌های کوچک و قابل تعویض وجود داشته باشد، دسته بیستوری به عنوان یک ابزار استاندارد و قابل اعتماد، انتخاب اول است. تنوع تیغه‌های سازگار با دسته‌های مختلف، آن را به ابزاری بی‌نظیر در ایجاد برش‌های دقیق و ایمن در حوزه‌های بی‌شماری از پزشکی و فراتر از آن تبدیل کرده است.

• کاربردهای دسته بیستوری:

  • جراحی‌های عمومی: برش‌های پوستی اولیه، دسترسی به اندام‌ها (معمولاً با تیغه‌های 10 و 15).

  • جراحی پلاستیک و ترمیمی: برش‌های دقیق برای زیبایی‌شناسی و بازسازی با حداقل اسکار (تیغه‌های 15C, 11).

  • جراحی‌های کوچک: برداشتن خال، کیست، لیپوم، بیوپسی‌های پوستی در مطب‌ها و کلینیک‌ها.

  • دندانپزشکی و جراحی فک و صورت: برش‌های لثه، بافت‌های نرم دهان، ایمپلنت‌گذاری (تیغه‌های 12B, 15).

  • جراحی مغز و اعصاب و جراحی چشم: برش‌های میکروسکوپی در بافت‌های بسیار ظریف و حساس (تیغه‌های 15, 11).

  • پودولوژی (مراقبت از پا): برداشتن پینه، میخچه، زگیل، و جراحی‌های کوچک پا (تیغه‌های 10, 15).

  • دامپزشکی: جراحی‌های حیوانات.

  • آزمایشگاه‌ها و آموزشی: برش بافت‌ها برای تشریح و تحقیق (کالبدشکافی).

  • هنرهای دستی و صنایع دقیق: مدل‌سازی، برش کاغذ، کارهای چرمی ظریف (نیاز به دقت بالا).

  • ویژگی کلیدی: فراهم آوردن برش‌های تمیز، دقیق، و کنترل‌شده.

دسته اسکالپل

دسته تیغ 10 برای باز کردن پوست از آن استفاده می شود .  دسته تیغ 11 برای ایجاد برش های عمیق در بافت های ظریف کاربرد دارد.  در جراحی های عروقی نیز از آن استفاده می شود  .دسته تیغ 12 برای جراحی گوش مورد استفاده قرار می گیرد  .دسته تیغ 15 به دلیل ظرافت و تیغ کوچکی که دارد برای برش های ظریف پوستی مورد استفاده قرار می گیرد. برای جا انداختن و درآوردن تیغ از سوزن گیر یا قیچی کمک بگیرید . انتهای تیغ ، مایل بوده و گردن دسته اسکالپل نیز یک شیار یا لبه مایل دارد و در زمان جا افتادن ، انتهای تیغ و دسته باید به موازات هم باشند. قسمت بالا و کند تیغه ، به وسیله پنس گرفته می‌ شود و سپس داخل شیار بیستوری قرار می‌گیرد . برای در آوردن تیغ نیز کافیست ، انتهای آن را با سوزن‌ گیر بگیرید و آن را به جلو رانده تا تیغ خارج گردد .

مزایا و معایب دسته بیستوری

دسته بیستوری، به عنوان یک ابزار جراحی کلیدی، دارای مجموعه‌ای از مزایا و معایب است که درک آن‌ها برای ارزیابی جامع و استفاده بهینه از آن در محیط‌های پزشکی و سایر کاربردها ضروری است. این ارزیابی به مقایسه دسته بیستوری با سایر ابزارهای برش و درک جایگاه آن در فرآیندهای بالینی کمک می‌کند. از جمله مزایای برجسته دسته بیستوری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: دقت و کنترل بی‌نظیر: مهم‌ترین مزیت دسته بیستوری، توانایی آن در فراهم آوردن بالاترین سطح دقت و کنترل برای جراح است. طراحی ارگونومیک، وزن متعادل، و قابلیت استفاده با تیغه‌های فوق‌العاده تیز، به جراح امکان می‌دهد تا برش‌هایی میلی‌متری و تمیز را با حداقل تروما به بافت‌های اطراف ایجاد کند. این دقت در جراحی‌های حساس که هر میلیمتر اهمیت دارد (مانند جراحی مغز، چشم، یا پلاستیک) حیاتی است و به کاهش عوارض پس از جراحی و بهبود سریع‌تر زخم منجر می‌شود.

تطابق‌پذیری و چندمنظوره بودن: دسته بیستوری به دلیل سازگاری با طیف وسیعی از تیغه‌های مختلف (که هر یک دارای شکل و اندازه خاصی هستند) یک ابزار بسیار چندمنظوره است. یک دسته می‌تواند با تیغه‌هایی برای برش‌های اولیه بزرگ، برش‌های ظریف، برش‌های سوراخ‌کننده، یا برش‌های هلالی استفاده شود. این تطابق‌پذیری، نیاز به داشتن ابزارهای متعدد را کاهش می‌دهد و به جراح امکان می‌دهد تا برای هر نوع بافت یا هدف جراحی، ترکیب مناسب تیغه و دسته را انتخاب کند.

بهداشت بالا و کاهش خطر عفونت: استفاده از تیغه‌های یکبار مصرف و استریل همراه با دسته بیستوری، انقلابی در بهداشت جراحی ایجاد کرده است. هر تیغه پس از یک بار استفاده دور انداخته می‌شود، که این امر خطر عفونت‌های متقاطع ناشی از ابزار آلوده را به شدت کاهش می‌دهد. این ویژگی حیاتی، به حفظ سلامت بیمار و کاهش بار مالی ناشی از درمان عفونت‌های بیمارستانی کمک می‌کند.

قابلیت استریلیزاسیون مکرر و دوام: دسته بیستوری معمولاً از فولاد ضد زنگ گرید پزشکی با کیفیت بالا ساخته می‌شود که به راحتی قابل شستشو، تمیز کردن، و استریلیزاسیون مکرر (عمدتاً با اتوکلاو) است. این ویژگی آن را به ابزاری با عمر طولانی تبدیل می‌کند و از نظر اقتصادی نیز مقرون‌به‌صرفه است، زیرا نیازی به دور انداختن کل ابزار پس از هر بار استفاده نیست و تنها تیغه تعویض می‌شود. مقاومت آن در برابر خوردگی و فرسودگی ناشی از محیط‌های مرطوب و خورنده اتاق عمل، تضمین‌کننده پایداری آن در بلندمدت است.

استاندارد جهانی و دسترسی آسان: دسته بیستوری یک استاندارد جهانی در ابزارهای جراحی است. این به معنای دسترسی گسترده به دسته‌ها و تیغه‌های سازگار از تولیدکنندگان مختلف در سراسر جهان است. آشنایی پرسنل پزشکی با آن نیز آموزش و تبادل دانش را در سطح بین‌المللی تسهیل می‌کند و به تضمین یکنواختی در روش‌های جراحی کمک می‌کند.

در مقابل مزایای فراوان، دسته بیستوری دارای برخی معایب نیز هست که باید در نظر گرفته شوند: خطر بریدگی و آسیب ناشی از اشیای تیز: با وجود سیستم‌های ایمنی در اتصال تیغه، فرآیند اتصال و جداسازی تیغه از دسته بیستوری همچنان یک مرحله پرخطر است. عدم رعایت احتیاط کامل، استفاده نکردن از ابزار مناسب (مانند هموستات)، یا عجله می‌تواند منجر به بریدگی و آسیب‌های جدی به دست پرسنل پزشکی شود. این خطر، نیازمند آموزش مداوم، رعایت پروتکل‌های ایمنی، و هوشیاری دائمی است.

تولید زباله‌های پزشکی خطرناک: استفاده از تیغه‌های یکبار مصرف، به معنای تولید حجم قابل توجهی از زباله‌های پزشکی تیز و خطرناک است. دفع این زباله‌ها نیازمند رعایت پروتکل‌های خاص، استفاده از ظروف مخصوص (Sharps Containers)، و صرف هزینه برای امحاء ایمن است. این موضوع می‌تواند بار زیست‌محیطی و مدیریتی قابل توجهی برای مراکز درمانی ایجاد کند.

عدم مناسبت برای برش‌های قدرتمند یا بافت‌های بسیار سخت: اگرچه دسته بیستوری برای برش‌های ظریف و متوسط بسیار کارآمد است، اما برای برش بافت‌های بسیار سخت (مانند استخوان) یا در مواردی که نیاز به اعمال نیروی بسیار زیادی است، مناسب نیست. تلاش برای اعمال نیروی بیش از حد با تیغه‌های ظریف می‌تواند منجر به شکستن تیغه، آسیب به دسته، یا برش نامناسب شود. در این موارد، ابزارهای تخصصی‌تر مانند اره‌های جراحی، چاقوهای الکتروسرجری، یا ابزارهای اولتراسونیک ترجیح داده می‌شوند.

نیاز به نگهداری و استریلیزاسیون صحیح: با وجود دوام بالا، دسته بیستوری نیازمند نگهداری دقیق و فرآیندهای استریلیزاسیون صحیح است. تمیز کردن ناکافی، عدم خشک کردن کامل، یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی نامناسب می‌تواند منجر به خوردگی یا آسیب به فولاد ضد زنگ شود که بر طول عمر و ایمنی آن تأثیر می‌گذارد.

مهارت مورد نیاز برای استفاده: استفاده از دسته بیستوری برای انجام برش‌های دقیق نیازمند مهارت و تجربه بالایی است که از طریق آموزش و تمرین مستمر به دست می‌آید. افراد بی‌تجربه ممکن است نتوانند کنترل لازم را اعمال کرده و برش‌های نامناسب یا آسیب‌رسان ایجاد کنند.

با در نظر گرفتن این مزایا و معایب، دسته بیستوری یک ابزار با ارزش و ضروری در حرفه پزشکی است که با رعایت پروتکل‌های ایمنی، آموزش کافی، و درک محدودیت‌های آن، می‌توان از حداکثر پتانسیل آن بهره‌مند شد و به بهبود نتایج بالینی کمک شایانی کرد.

• مزایای دسته بیستوری:

  • دقت و کنترل بی‌نظیر: طراحی ارگونومیک برای برش‌های میلی‌متری و تمیز، کاهش تروما به بافت‌ها.

  • تطابق‌پذیری: سازگاری با طیف وسیعی از تیغه‌ها برای کاربردهای مختلف جراحی.

  • بهداشت بالا: تیغه‌های یکبار مصرف و استریل، کاهش شدید خطر عفونت‌های متقاطع.

  • قابلیت استریلیزاسیون مکرر و دوام: ساخته شده از فولاد ضد زنگ با کیفیت، عمر طولانی و مقرون‌به‌صرفه.

  • استاندارد جهانی: در دسترس بودن گسترده، سهولت در آموزش و تبادل دانش.

• معایب دسته بیستوری:

  • خطر بریدگی: نیاز به دقت فراوان و استفاده از ابزار برای اتصال/جداسازی تیغه.

  • تولید زباله‌های پزشکی خطرناک: نیاز به دفع ایمن تیغه‌های یکبار مصرف و صرف هزینه.

  • عدم مناسبت برای برش‌های قدرتمند: محدودیت در برش بافت‌های بسیار سخت یا نیاز به نیروی زیاد.

  • نیاز به نگهداری صحیح: لزوم تمیزکاری و استریلیزاسیون دقیق برای جلوگیری از آسیب.

  • مهارت مورد نیاز: استفاده از آن نیازمند آموزش و تجربه بالا است.

انواع دسته بیستوری

دسته بندی انواع تیغ ‌ها و دسته‌ های بیستوری

• تیغ‌ های نوع بیستوری در شماره های ۶ ،۹ ،۱۰،۱۱،۱۲،۱۴  و۱۵  با دسته ی بیستوری شماره ۳ یا ۹ منطبق هستند .
• تیغ‌های نوع بیستوری در شماره های ۲۰، ۲۱، ۲۲، ۲۳ و ۲۴ با دسته ی بیستوری شماره ۴ یا ۶ منطبق هستند.

اثرات دسته بیستوری

استفاده از دسته بیستوری، با وجود سادگی ماهیتی و اندازه کوچک آن، اثرات گسترده و عمیقی بر کیفیت فرآیندهای جراحی، ایمنی بیمار، کارایی تیم درمانی، و حتی اقتصاد سیستم بهداشت و درمان دارد. این اثرات را می‌توان از جنبه‌های مختلفی بررسی کرد تا اهمیت این ابزار در علم پزشکی به طور کامل درک شود. یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین اثرات دسته بیستوری، افزایش دقت و کیفیت برش جراحی است. به دلیل طراحی دقیق و سازگاری با تیغه‌های فوق‌العاده تیز، دسته بیستوری به جراح امکان می‌دهد تا برش‌هایی با لبه‌های بسیار تمیز و حداقل آسیب به بافت‌های اطراف ایجاد کند. این دقت بالا، به خصوص در جراحی‌های حساس مانند جراحی پلاستیک (برای کاهش اسکار)، جراحی چشم (برای حفظ بینایی)، جراحی مغز و اعصاب (برای جلوگیری از آسیب عصبی)، و جراحی‌های عروقی (برای حفظ یکپارچگی رگ‌ها) حیاتی است. برش‌های تمیزتر به معنای خونریزی کمتر، نیاز کمتر به کوتر و در نتیجه تروما و التهاب کمتر در ناحیه جراحی است. این امر به نوبه خود، به بهبود سریع‌تر و مؤثرتر زخم، کاهش درد پس از عمل، و نتایج زیبایی‌شناختی و عملکردی بهتر برای بیمار منجر می‌شود. کاهش خطر عفونت‌های بیمارستانی (HAIs)، یکی دیگر از اثرات حیاتی دسته بیستوری است. با معرفی و استفاده از تیغه‌های یکبار مصرف و استریل، خطر انتقال میکروارگانیسم‌ها از طریق ابزار آلوده به شدت کاهش یافته است. هر تیغه پس از یک بار استفاده دور انداخته می‌شود، که این کار به طور مؤثری چرخه انتقال عفونت‌های متقاطع بین بیماران را قطع می‌کند. این اثر مستقیم بر سلامت بیمار دارد و به کاهش نرخ عفونت‌های جراحی که یکی از مهم‌ترین چالش‌های بهداشت عمومی در بیمارستان‌ها هستند، کمک شایانی می‌کند. کاهش عفونت‌ها نه تنها جان بیماران را نجات می‌دهد، بلکه هزینه‌های درمانی (مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، بستری طولانی‌مدت، و جراحی‌های ترمیمی) را نیز به شدت کاهش می‌دهد. افزایش ایمنی جراح و تیم جراحی نیز از اثرات قابل توجه استفاده صحیح از دسته بیستوری است. اگرچه خطراتی در فرآیند اتصال و جداسازی تیغه وجود دارد، اما طراحی استاندارد دسته و استفاده از ابزارهای کمکی (مانند هموستات) برای این منظور، خطر بریدگی‌های تصادفی (Needlestick Injuries) را برای پرسنل پزشکی به حداقل می‌رساند. این بریدگی‌ها می‌توانند منجر به انتقال بیماری‌های خونی خطرناک (مانند هپاتیت B، هپاتیت C، و HIV) شوند. بنابراین، دسته بیستوری با سیستم قفل‌شونده و قابلیت مدیریت ایمن تیغه، به حفاظت از سلامت کادر درمانی کمک می‌کند. بهبود راندمان و سرعت عمل جراحی نیز از دیگر اثرات مثبت است. با داشتن یک ابزار قابل اعتماد، تیز، و آماده به کار، جراح می‌تواند با اطمینان و سرعت بیشتری عمل کند. تعویض سریع و ایمن تیغه‌ها (در صورت کند شدن یا نیاز به نوع دیگر تیغه) زمان اتلاف شده در اتاق عمل را به حداقل می‌رساند. این امر به معنای کاهش زمان بیهوشی برای بیمار و بهینه‌سازی استفاده از منابع اتاق عمل است که در نهایت به افزایش تعداد عمل‌های جراحی قابل انجام و کاهش لیست‌های انتظار کمک می‌کند. تاثیر اقتصادی دسته بیستوری فراتر از هزینه‌های خرید خود ابزار است. با کاهش عفونت‌ها، عوارض، و زمان بستری بیمار، دسته بیستوری به صرفه‌جویی قابل توجهی در هزینه‌های کلی سیستم بهداشت و درمان کمک می‌کند. همچنین، قابلیت استریلیزاسیون و استفاده مجدد از خود دسته (در مقابل تیغه‌های یکبار مصرف)، از نظر اقتصادی نیز یک مزیت محسوب می‌شود. استانداردسازی و آموزش: وجود یک استاندارد جهانی برای انواع دسته بیستوری به معنای سهولت در آموزش پرسنل جدید، تبادل دانش و مهارت در سطح بین‌المللی، و تضمین یکنواختی در روش‌های جراحی است. این استانداردسازی به افزایش کیفیت و ایمنی خدمات پزشکی در سراسر جهان کمک می‌کند. در مجموع، اثرات دسته بیستوری بسیار فراتر از یک وسیله ساده برش است. این ابزار به عنوان یک عامل کلیدی در بهبود نتایج جراحی، افزایش ایمنی، و بهینه‌سازی فرآیندهای درمانی عمل می‌کند و نقشی بی‌بدیل در جراحی مدرن ایفا می‌نماید، که بدون آن بسیاری از پیشرفت‌های امروزی در پزشکی قابل تصور نیستند.

• اثرات دسته بیستوری:

  • افزایش دقت و کیفیت برش:

    • ایجاد برش‌های تمیز با حداقل آسیب به بافت‌های اطراف.

    • کاهش خونریزی و تروما.

    • بهبود سریع‌تر زخم و نتایج زیبایی‌شناختی/عملکردی بهتر.

  • کاهش خطر عفونت‌های بیمارستانی (HAIs):

    • استفاده از تیغه‌های یکبار مصرف و استریل، قطع چرخه انتقال عفونت.

    • کاهش هزینه‌های درمان عفونت‌ها.

  • افزایش ایمنی جراح و تیم جراحی:

    • طراحی استاندارد و استفاده از ابزار کمکی برای کاهش خطر بریدگی‌های تصادفی.

    • حفاظت از کادر درمانی در برابر انتقال بیماری‌های خونی.

  • بهبود راندمان و سرعت جراحی:

    • امکان عمل با اطمینان و سرعت بیشتر.

    • تعویض سریع تیغه، کاهش زمان بیهوشی و بهینه‌سازی منابع اتاق عمل.

  • تاثیر اقتصادی:

    • کاهش هزینه‌های کلی سیستم بهداشت و درمان (کاهش عفونت، عوارض، زمان بستری).

    • قابلیت استفاده مجدد از دسته، مقرون‌به‌صرفه در بلندمدت.

  • استانداردسازی و آموزش:

    • سهولت در آموزش پرسنل جدید و تبادل دانش بین‌المللی.

    • تضمین یکنواختی در روش‌ها و افزایش کیفیت خدمات پزشکی.

دسته تيغ بيستوري

جنس آن از استیل کربن است و ضد زنگ می باشد. تیغه های دسته بیستوری در شماره های گوناگون وجود دارند. دسته بیستوری ها  معمولاً از برنج ، بر حسب اندازه تیغه ها ساخته شده اند و دارای اندازه و اشکال کمی متفاوت هستند . تیغه های شماره 4-9-10-11-12-14-15 با دسته بیستوری شماره 3 و 7 مطابقت داشته و تیغه بیستوریهای 20 –21-22-23-24 بر روی دسته بیستوری شماره 4 و 6 قرار داده می شوند .

ترکیبات اصلی ماندگاری دسته بیستوری

ماندگاری و طول عمر مفید دسته بیستوری به عنوان یک ابزار جراحی با کاربری مکرر، به طور مستقیم به انتخاب دقیق مواد اولیه، کیفیت فرآیند تولید، و طراحی مهندسی شده آن بستگی دارد. این دسته باید توانایی مقاومت در برابر محیط‌های خورنده (خون، مایعات بدن، محلول‌های تمیزکننده)، سایش مکرر، و چرخه‌های متعدد استریلیزاسیون (به ویژه اتوکلاو با بخار و دمای بالا) را داشته باشد، بدون اینکه خواص مکانیکی، شکل، یا عملکرد آن دچار تخریب شود. فولاد ضد زنگ (Stainless Steel): ماده اصلی و تقریباً انحصاری در ساخت تمام انواع دسته بیستوری، فولاد ضد زنگ است. اما هر فولاد ضد زنگی مناسب ابزارهای جراحی نیست؛ از "فولاد ضد زنگ گرید پزشکی" (Medical Grade Stainless Steel) با مشخصات خاص استفاده می‌شود. گریدهای رایج فولاد ضد زنگ که در ابزارهای جراحی به کار می‌روند، عمدتاً از سری 300 و سری 400 هستند که هر یک ویژگی‌های خاص خود را دارند:

• فولاد ضد زنگ سری 300 (آستنیتی): این گریدها، به ویژه 304 و 316، به دلیل مقاومت عالی در برابر خوردگی، بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند. فولاد 316، که به "فولاد ضد زنگ گرید دریایی" نیز شهرت دارد، حاوی عنصر مولیبدن است. حضور مولیبدن مقاومت آن را در برابر خوردگی ناشی از کلریدها (که در خون، مایعات بدن، و برخی محلول‌های استریل‌کننده وجود دارند) به شدت افزایش می‌دهد. این گریدها غیرمغناطیسی هستند و سختی متوسطی دارند که امکان ماشین‌کاری دقیق را فراهم می‌آورد. مقاومت به خوردگی، مهمترین عامل در تضمین ماندگاری دسته بیستوری در محیط‌های مرطوب و خورنده اتاق عمل و در طول فرآیندهای استریلیزاسیون شیمیایی و حرارتی است.

• فولاد ضد زنگ سری 400 (مارتنزیتی): این گریدها (مانند 420 و 440) حاوی کربن بیشتری هستند و پس از عملیات حرارتی می‌توانند به سختی بسیار بالایی دست یابند. این ویژگی برای ساخت تیغه‌های بیستوری یا ابزارهایی که نیاز به لبه‌های برنده سخت دارند، ایده‌آل است. اگرچه در ساخت دسته‌های بیستوری کمتر از سری 300 استفاده می‌شوند، اما در برخی طراحی‌ها برای افزایش مقاومت در برابر سایش در نقاط خاص (مانند شیار اتصال تیغه) ممکن است از آن‌ها بهره برده شود. انتخاب گرید مناسب فولاد ضد زنگ، مستقیماً بر قابلیت دسته بیستوری در حفظ یکپارچگی ساختاری خود در طول استفاده مکرر و استریلیزاسیون تأثیر می‌گذارد.

طراحی و مهندسی دقیق: علاوه بر ترکیب شیمیایی ماده اولیه، طراحی فیزیکی و مهندسی دسته بیستوری نیز در ماندگاری آن نقش حیاتی دارد.

• شکل و ابعاد: شکل ارگونومیک و ابعاد متناسب (مانند باریکی و طول مناسب) به توزیع یکنواخت فشار در دست کمک می‌کند و از تمرکز تنش در یک نقطه خاص جلوگیری می‌نماید. این امر به کاهش خستگی جراح و همچنین کاهش فرسودگی مکانیکی دسته در طول زمان (ناشی از نیروهای وارده حین برش) کمک می‌کند.

• شیار اتصال تیغه: این قسمت، حساس‌ترین بخش دسته بیستوری از نظر مکانیکی است. شیار باید با دقت بسیار بالا و با تلرانس‌های (تفاوت‌های) بسیار کم ماشین‌کاری شده باشد. دقت در ابعاد و زوایای شیار تضمین می‌کند که تیغه به صورت محکم و بدون لغزش در جای خود قفل می‌شود و از هرگونه حرکت ناخواسته یا شکستن تیغه حین برش جلوگیری می‌کند. این شیار باید قابلیت تحمل چرخه‌های مکرر اتصال و جداسازی تیغه‌ها را داشته باشد بدون اینکه دچار تغییر شکل، گشاد شدن، یا فرسودگی شود که منجر به عدم ثبات تیغه گردد. استفاده از تکنیک‌های پیشرفته ماشین‌کاری (مانند CNC) در این مرحله حیاتی است.

پرداخت سطح (Surface Finish): نوع پرداخت سطح فولاد ضد زنگ نیز در ماندگاری دسته بیستوری مؤثر است.

• پرداخت مات یا ساتن: اکثر ابزارهای جراحی دارای پرداخت مات یا ساتن هستند. این پرداخت‌ها نه تنها نور را منعکس نمی‌کنند (که از خیرگی چشم جراح جلوگیری می‌کند و راحتی بصری را افزایش می‌دهد)، بلکه به دلیل عدم وجود منافذ میکروسکوپی (برخلاف سطوح بسیار صیقلی و آینه‌ای که ممکن است مستعد خراش و پنهان کردن آلودگی باشند)، مقاومت به خوردگی را نیز افزایش می‌دهند و تمیز کردن آن‌ها را آسان‌تر می‌کنند. یک سطح صاف و هموار، از تجمع باکتری‌ها و مواد زائد بیولوژیکی جلوگیری کرده و فرآیند استریلیزاسیون را کارآمدتر و ایمن‌تر می‌سازد.

کنترل کیفیت در فرآیند تولید: تمام مراحل تولید دسته بیستوری، شامل ریخته‌گری، آهنگری (فورجینگ) برای شکل‌دهی اولیه و افزایش استحکام، ماشین‌کاری دقیق برای ایجاد جزئیات، و عملیات حرارتی برای دستیابی به سختی و پایداری نهایی، باید تحت کنترل کیفیت دقیق باشند. بازرسی‌های مداوم در هر مرحله تضمین می‌کند که محصول نهایی دارای ساختار داخلی یکنواخت، بدون عیوب داخلی (مانند ترک‌ها یا حباب‌های هوا)، و با مقاومت لازم در برابر نیروهای مکانیکی و محیطی باشد. عدم رعایت استانداردهای کیفیت در این مراحل می‌تواند منجر به شکست زودهنگام دسته شود.

در مجموع، ماندگاری دسته بیستوری نتیجه یک هم‌افزایی پیچیده بین انتخاب مواد اولیه با کیفیت بالا (فولاد ضد زنگ گرید پزشکی)، طراحی مهندسی شده هوشمندانه برای مقاومت در برابر تنش‌ها و استفاده مکرر، پرداخت سطح مناسب برای بهداشت و مقاومت در برابر خوردگی، و فرآیندهای تولید تحت کنترل کیفیت دقیق است. این عوامل در کنار هم تضمین می‌کنند که دسته بیستوری یک ابزار قابل اعتماد و ایمن برای سال‌ها استفاده مکرر در محیط‌های حساس جراحی باقی بماند.

• ترکیبات اصلی ماندگاری دسته بیستوری:

  • فولاد ضد زنگ (Stainless Steel):

    • گرید پزشکی: ماده اصلی ساخت (عمدتاً سری 300 مانند 304 و 316).

    • فولاد 316: حاوی مولیبدن برای مقاومت عالی در برابر خوردگی ناشی از کلریدها (مهم در محیط‌های بیمارستانی).

    • مقاومت به خوردگی: حیاتی برای دوام در برابر خون، مایعات بدن، و محلول‌های استریل‌کننده.

  • طراحی و مهندسی دقیق:

    • شکل و ابعاد ارگونومیک: توزیع یکنواخت فشار، کاهش خستگی جراح، کاهش فرسودگی مکانیکی.

    • شیار اتصال تیغه: ماشین‌کاری دقیق با تلرانس کم، تضمین اتصال محکم و مقاوم در برابر فرسودگی مکرر.

    • قابلیت تحمل چرخه‌های مکرر: طراحی شیار برای تحمل اتصال و جداسازی تیغه‌ها بدون تغییر شکل.

  • پرداخت سطح (Surface Finish):

    • پرداخت مات یا ساتن: کاهش خیرگی، افزایش مقاومت به خوردگی، سهولت تمیزکاری.

    • جلوگیری از تجمع باکتری: سطح صاف و هموار برای استریلیزاسیون کارآمدتر.

  • کنترل کیفیت در تولید:

    • فرآیندهای تولید دقیق (ریخته‌گری، آهنگری، ماشین‌کاری، عملیات حرارتی).

    • بازرسی‌های مداوم برای اطمینان از ساختار داخلی یکنواخت و بدون عیب.

دسته تیغ بیستوری

تیغ بیستوری چیست ؟ چه کاربردی دارد؟

تیغ جراحی وسیله ای پر استفاده در امور پزشکی و دندانپزشکی می باشد که در متن زیر به کاربردها ی تیغ بیستوری پرداخته شده می باشد. تیز بودن و برندگی مناسب برای انواع جراحی پوستی .  این تیغ ها از جنس باکیفیت و از متریال ضد زنگ ساخته شده اند .  دارای کیفیت درجه یکی می باشند از این رو جهت مصارف پزشکی کاربردی وسیعی دارد و با قیمت مناسب به فروش می رسد .

تیغ شماره ۱۱ برای ایجاد شکاف کوچک بکار می‌رود و درحجامت کاربرد دارد.

تیغ شماره ۱۱ بر روی دسته بیستوری شماره ۷ قرار میگیرد.

تیغه‌ها و دسته‌ها، سایزهای مختلفی دارند با توجه به عمق ناحیه عمل ، جراح چاقوی مناسب را درخواست می‌کند .

این تیغ ها بسیار برنده بوده و برای جراحی بدن ، کالبدشکافی و گاهی اوقات در صنایع دستی کاربرد دارد .

اسکالپل‌ها امکان دارد یک بار مصرف یا با کاربرد همیشگی باشند .

تیغه بعضی از آن‌ها را می‌توان تعویض کرد ولی بعضی دیگر قابلیت تعویض ندارند ولی می‌توان آنها را تیز کرد .

تیغه و دسته بیستوری به اشکال گوناگون وجود دارند . اکثراً از جنس استیل کربن و برنجی هستند.

دسته بیستوری دندانپزشکی

تیغ جراحی (در انگلیسی :  Scalpel) ، (در فرانسوی :  Bistouri) نوعی از تیغ یا چاقو ها می باشد    که بسیار برنده بوده و برای استفاده در جراحی بدنی ، کالبد شکافی ها و گاهی اوقات در صنایع دستی نیز کاربرد دارند.   اسکالپل‌ ها امکان دارد به شکل یک بار مصرفی یا با کاربردی همیشگی باشند.    تیغه ی بعضی از آن‌ها را می‌توانیم تعویض کنیم ولی بعضی دیگر نیز قابلیت تعویضی ندارند ولی می‌توانیم آنها را تیز کنیم.    تیغه و دسته ی بیستوری و یا ( اسکالپل‌ها ) به اشکالی مختلف وجود دارند. بیشتر از جنس های استیل کربنی و برنجی می باشند. 

تفاوت در ماندگاری، ترکیبات، کاربردها، و دسته بیستوری

دسته بیستوری، با وجود یک نام عمومی واحد، در واقع شامل چندین نوع مختلف است که هر یک دارای طراحی، ابعاد، و کاربردهای تخصصی خود هستند. این تفاوت‌ها منجر به تمایزاتی در ماندگاری، ترکیبات (به ویژه در شکل و ابعاد)، و مهم‌تر از همه، کاربردهای آن‌ها می‌شود. شناخت این تفاوت‌ها برای انتخاب صحیح دسته بیستوری متناسب با نیاز جراحی و نوع تیغه، امری حیاتی است. تفاوت در ماندگاری: ماندگاری کلی تمام انواع دسته بیستوری بالا است، زیرا همگی از فولاد ضد زنگ گرید پزشکی ساخته شده و برای استریلیزاسیون مکرر طراحی شده‌اند. با این حال، تفاوت‌هایی در نحوه تحمل استرس‌ها و فرسودگی بین انواع مختلف وجود دارد:

• دسته بیستوری شماره 3: این دسته باریک‌تر و ظریف‌تر است. طراحی آن برای دقت برش‌های کوچک و ظریف مناسب است. در صورت اعمال نیروی بیش از حد یا استفاده با تیغه‌هایی که برای آن طراحی نشده‌اند، ممکن است نسبت به دسته‌های حجیم‌تر آسیب‌پذیرتر باشد. فرسودگی شیار اتصال تیغه نیز در طول زمان و استفاده مکرر از تیغه‌های ظریف ممکن است اتفاق بیفتد، هرچند در طراحی استاندارد این فرسودگی به حداقل می‌رسد.

• دسته بیستوری شماره 4: این دسته حجیم‌تر و محکم‌تر از دسته شماره 3 است. طراحی آن برای تحمل فشار بیشتر و استفاده با تیغه‌های بزرگ‌تر و قوی‌تر (مانند تیغه‌های 20 به بالا) است. به همین دلیل، در برش بافت‌های سخت‌تر یا نیاز به نیروی بیشتر، ماندگاری مکانیکی بالاتری دارد.

• دسته بیستوری شماره 7: این دسته بسیار باریک و بلندتر از سایر دسته‌ها است و شکلی شبیه به قلم دارد. اگرچه از فولاد مقاوم ساخته شده، اما به دلیل ظرافت و طول آن، ممکن است در برابر خم شدن یا شکستگی ناشی از فشارهای جانبی ناخواسته، آسیب‌پذیرتر باشد. ماندگاری آن در کاربردهای تخصصی که برای آن طراحی شده (فضاهای عمیق و محدود) عالی است. به طور کلی، ماندگاری فیزیکی مواد پایه در تمام دسته‌ها مشابه است، اما ماندگاری کاربردی (عدم نقص در عملکرد تحت شرایط خاص) ممکن است بسته به نحوه استفاده و میزان تنش وارده به هر کدام کمی متفاوت باشد.

تفاوت در ترکیبات (ابعاد و طراحی هندسی): در زمینه مواد اولیه، تمام انواع دسته بیستوری عمدتاً از فولاد ضد زنگ گرید پزشکی (مانند 304 یا 316) ساخته می‌شوند؛ بنابراین تفاوت عمده‌ای در ترکیبات شیمیایی فولاد آن‌ها وجود ندارد. تفاوت اصلی در ابعاد، وزن، و مهم‌تر از همه، طراحی هندسی شیار اتصال تیغه است:

• دسته بیستوری شماره 3:

  • ابعاد: کوچک‌تر، باریک‌تر، و سبک‌تر از دسته شماره 4.

  • شیار اتصال تیغه: دارای یک شیار باریک‌تر و کوچک‌تر است که تنها با تیغه‌های با اندازه کوچک‌تر (مانند 10، 11، 12، 15، 15C) سازگار است. این شیار برای برش‌های ظریف و دقیق طراحی شده است.

• دسته بیستوری شماره 4:

  • ابعاد: بزرگ‌تر، حجیم‌تر، و سنگین‌تر از دسته شماره 3.

  • شیار اتصال تیغه: دارای شیاری پهن‌تر و بزرگ‌تر است که برای اتصال تیغه‌های بزرگ‌تر (ماناره 20، 21، 22، 23، 24، 25) طراحی شده است. این شیار برای برش‌های بلندتر، عمیق‌تر، و با نیروی بیشتر مناسب است.

• دسته بیستوری شماره 7:

  • ابعاد: بسیار باریک، بلند و قلم‌مانند. این طراحی به آن امکان می‌دهد تا به فضاهای عمیق و محدود دسترسی پیدا کند.

  • شیار اتصال تیغه: شیار آن شبیه به دسته شماره 3 است و با همان تیغه‌های ظریف (10، 11، 12، 15) سازگار است، اما به دلیل طول بلندتر دسته، مانور در فضاهای خاص را بهبود می‌بخشد.

• دسته بیستوری شماره 9:

  • ابعاد: بلندتر از دسته شماره 7، با یک انحنای ملایم در انتها.

  • شیار اتصال تیغه: نیز با تیغه‌های ظریف سازگار است و برای دسترسی به عمق بیشتر در جراحی‌های خاص (مانند جراحی قلب و عروق یا گوش و حلق و بینی) طراحی شده است.

تفاوت در کاربردها: تفاوت در ابعاد، وزن، و نوع شیار اتصال تیغه، منجر به تفاوت‌های اساسی در کاربردهای این دسته‌ها می‌شود و هر یک را برای موقعیت‌های جراحی خاصی مناسب می‌سازد:

• کاربردهای دسته بیستوری شماره 3:

  • دقت بالا و ظرافت: ایده‌آل برای جراحی‌هایی که نیاز به برش‌های دقیق و ظریف دارند، مانند جراحی پلاستیک، جراحی چشم، جراحی مغز و اعصاب، جراحی‌های عروقی ظریف، پودولوژی، و دندانپزشکی.

  • برش‌های سطحی و کوچک: مناسب برای برداشتن ضایعات کوچک پوستی، نمونه‌برداری (بیوپسی)، و دسترسی به فضاهای محدود.

  • تیغه‌های سازگار: تیغه‌های 10 (برای برش‌های اولیه متوسط)، 11 (برش‌های سوراخ‌کننده و تیز)، 12 (برش‌های هلالی)، 15 (برش‌های بسیار ظریف و منحنی).

• کاربردهای دسته بیستوری شماره 4:

  • برش‌های بزرگ و عمیق: برای جراحی‌هایی که نیاز به برش‌های بلندتر و عمیق‌تر در بافت‌های حجیم‌تر دارند، مانند جراحی‌های عمومی بزرگ، جراحی‌های ارتوپدی، جراحی قفسه سینه، یا کالبدشکافی.

  • نیاز به نیروی بیشتر: طراحی بزرگتر و محکم‌تر آن، امکان اعمال نیروی بیشتری را برای برش بافت‌های مقاوم‌تر فراهم می‌کند.

  • تیغه‌های سازگار: تیغه‌های 20، 21، 22، 23، 24، 25 (برای برش‌های بزرگ و وسیع).

• کاربردهای دسته بیستوری شماره 7:

  • دسترسی به فضاهای عمیق و باریک: به دلیل طول بلند و باریکی، در جراحی‌های قلب و عروق (برای برش‌های عمیق و دقیق در رگ‌ها)، جراحی‌های گوش و حلق و بینی، و جراحی‌های ظریف در فضاهای محدود.

  • تیغه‌های سازگار: همان تیغه‌های ظریف دسته شماره 3 (10، 11، 12، 15).

• کاربردهای دسته بیستوری شماره 9:

  • دسترسی عمیق و زاویه‌دار: برای جراحی‌هایی که نیاز به دسترسی به بافت‌های عمیق و در عین حال اعمال برش در زاویه‌ای خاص دارند، مانند جراحی‌های تخصصی گوش و حلق و بینی یا عروق.

  • تیغه‌های سازگار: تیغه‌های 10 و 15. در نهایت، انتخاب بین انواع دسته بیستوری و تیغه‌های سازگار با آن‌ها کاملاً به نوع جراحی، نوع بافت مورد نظر برای برش، عمق مورد نیاز، و نیاز جراح به دقت یا قدرت برش بستگی دارد. هر یک از این دسته‌ها ابزارهای ضروری در جعبه ابزار جراحی هستند، اما برای اهداف متفاوتی طراحی شده‌اند و جراح باید بر اساس موقعیت بالینی، گزینه مناسب را انتخاب کند.

• تفاوت‌ها در دسته بیستوری (مقایسه انواع مختلف):

  • ماندگاری:

    • شماره 3: ظریف‌تر، مستعد آسیب در صورت اعمال نیروی بیش از حد یا استفاده نامناسب.

    • شماره 4: حجیم‌تر و محکم‌تر، برای تحمل فشار بیشتر و برش بافت‌های سخت‌تر.

    • شماره 7 و 9: باریک و بلند، ممکن است در برابر خم شدن/شکستگی جانبی آسیب‌پذیرتر باشند.

  • ترکیبات (ابعاد و طراحی):

    • فولاد ضد زنگ: ماده اصلی مشترک (گرید پزشکی، مانند 304، 316).

    • ابعاد و وزن:

      • شماره 3: کوچک‌تر، باریک‌تر، سبک‌تر.

      • شماره 4: بزرگ‌تر، حجیم‌تر، سنگین‌تر.

      • شماره 7: بسیار باریک، بلند، قلم‌مانند.

      • شماره 9: بلندتر از 7، دارای انحنا.

    • شیار اتصال تیغه:

      • شماره 3 و 7 و 9: شیار باریک و کوچک برای تیغه‌های ظریف (10، 11، 12، 15، 15C).

      • شماره 4: شیار پهن و بزرگ برای تیغه‌های بزرگ (20، 21، 22، 23، 24، 25).

  • کاربردها:

    • شماره 3: جراحی‌های دقیق و ظریف (پلاستیک، چشم، مغز و اعصاب، پودولوژی، دندانپزشکی)، برش‌های سطحی و کوچک.

    • شماره 4: جراحی‌های با برش‌های بزرگ و عمیق (عمومی بزرگ، ارتوپدی، قفسه سینه، کالبدشکافی)، نیاز به نیروی بیشتر.

    • شماره 7: دسترسی به فضاهای عمیق و باریک (عروق، گوش و حلق و بینی).

    • شماره 9: دسترسی عمیق و زاویه‌دار (برخی جراحی‌های قلب و عروق و گوش و حلق و بینی).

قیمت دسته اسکالپل

 انواع تیغه‌ها و دسته ‌ها، سایزهایی مختف دارند لذا بسته به عملکرد و  عمق ناحیه عمل ، جراحان چاقوی متناسب را درخواست می‌کنند.    برای نمونه دسته بیستوری ، رایج ترین الگو در ست های جراحی می‌باشند.دسته بیستوری نوعی از دسته تیغ بوده که تیغ بیستوری بر روی آن قرار داده می شود و دارای دو سایز شماره 3 و شماره 4 می باشد که در جراحی کاربرد دارد .

نحوه قرار دهی تیغه بروی دسته بیستوری ( اسکالپل )

بررسی بسته‌بندی دسته بیستوری

بسته‌بندی دسته بیستوری، به عنوان یک ابزار جراحی که نیاز به بالاترین سطح استریلیته و حفاظت دارد، از اهمیت حیاتی برخوردار است. این بسته‌بندی نه تنها وظیفه حفاظت فیزیکی از ابزار را بر عهده دارد، بلکه باید استریلیته آن را تا لحظه استفاده حفظ کند و اطلاعات لازم را به پرسنل پزشکی ارائه دهد. فرآیند بسته‌بندی برای دسته بیستوری معمولاً در دو مرحله اصلی صورت می‌گیرد: بسته‌بندی اولیه توسط تولیدکننده و بسته‌بندی ثانویه (و مکرر) در محیط‌های درمانی برای استریلیزاسیون و نگهداری. بسته‌بندی اولیه توسط تولیدکننده: هنگامی که دسته بیستوری از کارخانه تولید می‌شود، معمولاً در یک بسته‌بندی اولیه قرار می‌گیرد که آن را از آلودگی‌های محیطی و آسیب‌های فیزیکی حین حمل و نقل اولیه محافظت می‌کند.

• مواد بسته‌بندی: این بسته‌بندی اولیه معمولاً شامل یک کیسه پلاستیکی شفاف (مانند پلی‌اتیلن) یا یک لفاف کاغذ-پلاستیک است. هدف اصلی این لایه، محافظت از ابزار در برابر گرد و غبار، رطوبت، و خراشیدگی تا زمان رسیدن به مرکز استریل یا بیمارستان است. این بسته‌بندی معمولاً "غیر استریل" است، به این معنی که ابزار قبل از استفاده باید استریل شود.

• اطلاعات روی بسته‌بندی: روی این بسته‌بندی، اطلاعات حیاتی مانند نام محصول (دسته بیستوری، به همراه شماره مدل آن مانند "دسته بیستوری شماره 3" یا "دسته بیستوری شماره 4")، ابعاد (مثلاً طول)، جنس (فولاد ضد زنگ)، نام و لوگوی تولیدکننده، کشور سازنده، و شماره مدل یا کاتالوگ درج می‌شود. همچنین، ممکن است علائم بین‌المللی مرتبط با ابزارهای پزشکی، مانند علامت "CE" (مطابقت با استانداردهای اتحادیه اروپا) یا "FDA" (تأییدیه سازمان غذا و داروی آمریکا) نیز دیده شود که نشان‌دهنده کیفیت و ایمنی محصول است. در برخی موارد، دستورالعمل‌های اولیه برای تمیزکاری و استریلیزاسیون مجدد نیز ممکن است چاپ شده باشد.

دسته تیغ جراحی

جا اندازی و در آوردن تیغ ها حتماً بایستی با کمک گیری از سوزن‌ گیر انجام گیرد . انتهای تیغه ، به شکل مایل بوده و گردن دسته اسکالپل هم یک قسمت شیار مانند یا لبه مایلی دارد و بایستی به جهت تیغ موقع جا اندازی به صورتی باشد که آن دو کاملا با هم موازی و منطبق شوند. در قسمت بالا و کند تر تیغه ، که به وسیله پنس گرفته می‌شود و سپس در درون شیار بیستوری ها قرار می‌گیرد. برای در آوردن تیغه، قسمت انتهایی آن را با سوزن‌ گیر ها گرفته و در حالی که دهانه ی آن رو به پایین قرار دارد ( تا به فردی که به صورت احتمالی روبروی شما ایستاده است آسیبی نرسد ) ، آن را به جلو تر رانده تا اینکه تیغ خارج شود.

بسته‌بندی برای استریلیزاسیون و نگهداری در محیط درمانی: پس از دریافت در بیمارستان یا مرکز جراحی، دسته بیستوری برای فرآیند استریلیزاسیون نهایی و آماده‌سازی برای استفاده آماده می‌شود. از آنجایی که دسته‌های بیستوری چندبار مصرف هستند، این مرحله به دفعات تکرار می‌شود.

• کیسه‌ها یا رول‌های استریل‌کننده (Sterilization Pouches/Rolls): این رایج‌ترین روش بسته‌بندی برای استریلیزاسیون ابزارهای تکی است. دسته‌های بیستوری معمولاً در کیسه‌های کاغذی-پلاستیکی مخصوص استریلیزاسیون قرار می‌گیرند. لایه کاغذی این کیسه‌ها قابلیت نفوذ بخار یا گاز استریل‌کننده را دارد، در حالی که لایه پلاستیکی شفاف امکان مشاهده محتویات را فراهم می‌کند. این کیسه‌ها دارای "نشانگرهای شیمیایی" (Chemical Indicators) هستند که پس از قرار گرفتن در معرض فرآیند استریلیزاسیون (مثلاً بخار تحت فشار)، تغییر رنگ می‌دهند. این تغییر رنگ نشان‌دهنده این است که ابزار فرآیند استریلیزاسیون را با موفقیت پشت سر گذاشته است. این کیسه‌ها پس از استریلیزاسیون به صورت پلمپ باقی می‌مانند و استریلیته ابزار را برای مدت زمان مشخصی (معمولاً 6 ماه تا 1 سال، بسته به نوع بسته‌بندی و پروتکل بیمارستان) حفظ می‌کنند.

• ظروف استریل‌کننده (Sterilization Containers): برای نگهداری طولانی‌مدت و محافظت بیشتر، دسته بیستوری ممکن است به همراه سایر ابزارهای جراحی در ظروف استریل‌کننده فلزی (مانند آلومینیوم آنودایز شده) یا پلاستیکی مخصوص قرار گیرد. این ظروف دارای فیلترهای میکروبی قابل تعویض هستند که اجازه عبور عامل استریل‌کننده را می‌دهند اما از ورود میکروارگانیسم‌ها پس از استریلیزاسیون جلوگیری می‌کنند. این ظروف می‌توانند برای مدت زمان طولانی‌تری (تا چندین سال) استریلیته ابزار را حفظ کنند و حفاظت مکانیکی عالی را فراهم می‌آورند.

• بسته‌بندی ست‌های جراحی (Surgical Trays/Sets): در بسیاری از موارد، دسته بیستوری به عنوان جزئی از یک ست جراحی کامل بسته‌بندی و استریل می‌شود. این ست‌ها شامل ابزارهای مختلفی هستند که برای یک نوع خاص جراحی مورد نیازند و همگی با هم بسته‌بندی و استریل می‌شوند تا کارایی و سرعت در اتاق عمل افزایش یابد. این ست‌ها معمولاً در لفاف‌های پارچه‌ای یا پلاستیکی مخصوص پیچیده می‌شوند و سپس در ظروف استریل‌کننده قرار می‌گیرند.

اطلاعات مهم روی بسته‌بندی استریل: بر روی هر بسته‌بندی که برای استریلیزاسیون استفاده می‌شود، اطلاعات حیاتی زیر درج می‌گردد تا از استفاده صحیح و ایمن اطمینان حاصل شود:

• نام ابزار (دسته بیستوری و شماره آن).

• تاریخ استریلیزاسیون.

• تاریخ انقضای استریلیزاسیون (استفاده از ابزار پس از این تاریخ مجاز نیست).

• نام اپراتور یا مرکز استریل‌کننده.

• علائم هشداردهنده (مثلاً "استریل - در صورت آسیب دیدگی بسته‌بندی، از آن استفاده نشود" یا "یکبار مصرف نباشد").

• کد رهگیری برای ردیابی ابزار.

اهمیت بهداشت و ایمنی در بسته‌بندی: طراحی بسته‌بندی دسته بیستوری و فرآیندهای مربوط به آن، به طور مستقیم بر ایمنی بیمار و پرسنل پزشکی تأثیر می‌گذارد. یک بسته‌بندی معیوب یا آسیب‌دیده (پاره شدن، سوراخ شدن، یا مرطوب شدن) می‌تواند منجر به از دست رفتن استریلیته ابزار شود و در نتیجه، خطر عفونت بیمارستانی را به شدت افزایش دهد. بنابراین، بررسی دقیق و بصری بسته‌بندی قبل از هر جراحی برای اطمینان از سلامت و استریل بودن ابزار، یک گام ضروری و حیاتی در حفظ سلامت بیمار است.

• بررسی بسته‌بندی دسته بیستوری:

  • بسته‌بندی اولیه (تولید):

    • مواد: کیسه پلاستیکی شفاف یا لفاف کاغذ-پلاستیک.

    • هدف: محافظت در برابر گرد و غبار، رطوبت، و خراشیدگی (غیر استریل).

    • اطلاعات: نام محصول (دسته بیستوری و شماره آن)، ابعاد، جنس، تولیدکننده، علائم کیفیت (CE، FDA).

  • بسته‌بندی برای استریلیزاسیون و نگهداری (بیمارستان):

    • کیسه‌ها/رول‌های استریل‌کننده: کاغذ-پلاستیک با نشانگرهای شیمیایی (تغییر رنگ پس از استریلیزاسیون).

    • هدف کیسه‌ها: نفوذ بخار/گاز استریل‌کننده، حفظ استریلیته تا زمان انقضا.

    • ظروف استریل‌کننده: فلزی یا پلاستیکی با فیلترهای میکروبی برای حفاظت مکانیکی و حفظ استریلیته طولانی‌مدت.

    • ست‌های جراحی: بسته‌بندی دسته به عنوان جزئی از ست کامل ابزار.

  • اطلاعات روی بسته‌بندی استریل:

    • نام ابزار (دسته بیستوری و شماره آن).

    • تاریخ استریلیزاسیون و تاریخ انقضای استریلیزاسیون.

    • نام اپراتور/مرکز استریل‌کننده، علائم هشداردهنده (مثلاً "استریل - در صورت آسیب دیدگی، استفاده نشود").

  • اهمیت بهداشت و ایمنی: بسته‌بندی سالم و استریل برای جلوگیری از عفونت بیمارستانی.

انواع دسته تیغ بیستوری

جا اندازی و در آوردن تیغ ها حتماً بایستی با کمک گیری از سوزن‌ گیر انجام شود. انتهای تیغه ، به شکل مایل بوده و گردن دسته اسکالپل هم یک قسمت شیار مانند یا لبه مایلی دارد .باید  به جهت تیغ موقع جا اندازی طوری باشد که آن دو کاملا با هم موازی و منطبق شوند .در قسمت بالا و کندتر تیغه ، که به وسیله پنس گرفته می‌شود و درون شیار بیستوری ها قرار می‌گیرد .

ویژگی ظاهری دسته بیستوری

دسته بیستوری، با وجود تنوع در شماره‌ها و کاربردها، دارای ویژگی‌های ظاهری مشترک و استاندارد شده‌ای است که آن را به راحتی قابل شناسایی می‌کند و نقش مهمی در ارگونومی، کنترل، و ایمنی آن در محیط‌های پزشکی ایفا می‌نماید. این ویژگی‌ها نتیجه طراحی دقیق مهندسی برای یک ابزار جراحی چندبار مصرف و دقیق است. شکل و فرم کلی: دسته بیستوری در حالت کلی، دارای شکلی کشیده و معمولاً باریک است. فرم آن به گونه‌ای طراحی شده که به راحتی در دست جراح قرار گیرد و امکان مانورپذیری بالا و کنترل دقیق را فراهم کند. بسته به شماره دسته، می‌تواند کاملاً باریک (مانند شماره 7)، کمی تخت و با ضخامت متوسط (مانند شماره 3)، یا حجیم‌تر و دارای سطح مقطع گرد یا بیضی شکل (مانند شماره 4) باشد. این تفاوت در فرم، به دلیل کاربردهای متفاوتی است که هر دسته برای آن‌ها طراحی شده؛ دسته‌های باریک‌تر برای دقت و دسترسی به فضاهای محدود، و دسته‌های حجیم‌تر برای اعمال نیروی بیشتر و برش بافت‌های مقاوم‌تر. ابعاد و اندازه: طول دسته بیستوری بسته به شماره آن متفاوت است. به عنوان مثال، دسته بیستوری شماره 3 و 4 معمولاً طولی در حدود 12.5 تا 13.5 سانتی‌متر (حدود 5 اینچ) دارند، در حالی که دسته بیستوری شماره 7 و 9 بسیار بلندتر هستند و می‌توانند به 16.5 تا 20 سانتی‌متر نیز برسند. این تفاوت در طول، به دلیل نیاز به دسترسی به عمق‌های مختلف در حین جراحی است. قطر و ضخامت دسته نیز با شماره آن تغییر می‌کند؛ دسته‌های شماره 3 و 7 باریک‌تر هستند و دسته شماره 4 ضخیم‌تر است. این ابعاد دقیق، به جراح امکان می‌دهد تا تعادل و حس کنترلی را که برای نوع خاصی از برش نیاز دارد، به دست آورد.

جنس و رنگ: تمام انواع دسته بیستوری تقریباً همیشه از فولاد ضد زنگ گرید پزشکی ساخته می‌شوند. این فولاد به آن‌ها رنگ نقره‌ای متالیک خاصی می‌بخشد. سطح آن معمولاً با یک پرداخت مات یا ساتن (Satin Finish) ارائه می‌شود. این پرداخت مات، نه تنها از بازتاب خیره‌کننده نور چراغ‌های اتاق عمل جلوگیری می‌کند (که می‌تواند دید جراح را مختل کند)، بلکه به ابزار ظاهری حرفه‌ای و بهداشتی نیز می‌بخشد و تمیز کردن آن را آسان‌تر می‌کند. در برخی موارد بسیار نادر و برای کاربردهای تخصصی (مثلاً جراحی با لیزر که نیاز به جذب نور دارد)، ممکن است دسته‌ها با پوشش‌های رنگی تیره (مانند مشکی) ارائه شوند، اما رنگ نقره‌ای مات، استاندارد جهانی است.

شیار اتصال تیغه: یکی از بارزترین ویژگی‌های ظاهری و مهم‌ترین جنبه عملکردی دسته بیستوری، وجود یک شیار (Groove) در یک سر آن است که برای اتصال تیغه‌های بیستوری طراحی شده است. شکل و ابعاد این شیار به طور خاص برای هر شماره دسته طراحی شده و تنها با تیغه‌های خاصی سازگار است. این شیار به گونه‌ای ماشین‌کاری شده که تیغه را به صورت محکم و بدون لغزش در جای خود نگه دارد. قسمت انتهایی شیار معمولاً دارای یک برآمدگی کوچک یا مکانیزم قفل‌شونده است که به عنوان قفل تیغه عمل می‌کند و از جدا شدن تصادفی آن جلوگیری می‌نماید. تفاوت در این شیار، تعیین‌کننده اصلی سازگاری دسته با تیغه‌های مختلف است.

علامت‌گذاری و شماره‌گذاری: بر روی بدنه تمام انواع دسته بیستوری، معمولاً حکاکی‌هایی وجود دارد. این حکاکی‌ها شامل:

• شماره دسته: مهم‌ترین علامت شناسایی، عدد مربوط به دسته (مانند "3"، "4"، "7"، "9") است که به وضوح بر روی دسته حکاکی شده.

• نام تولیدکننده یا برند: لوگو یا نام شرکت سازنده.

• شماره کاتالوگ یا مدل: برای شناسایی دقیق محصول در فهرست تولیدکننده.

• جنس ماده: ممکن است عبارت "Stainless Steel" یا نماد آن (مثلاً "SS") نیز حک شده باشد.

• کشور سازنده: برای مثال "Pakistan", "Germany", "USA" و ... این حکاکی‌ها معمولاً با لیزر یا روش‌های مکانیکی دقیق انجام می‌شوند و دائمی هستند تا پس از چرخه‌های مکرر استریلیزاسیون نیز خوانا باقی بمانند و امکان ردیابی محصول را فراهم کنند.

طراحی گریپ (Grip Design): بدنه دسته بیستوری ممکن است دارای ویژگی‌هایی باشد که به افزایش اصطکاک و بهبود گرفتن دسته در دست جراح کمک کند. این ویژگی‌ها می‌توانند شامل:

• خطوط عرضی (Serrations): شیارها یا خطوط موازی که به صورت عرضی روی سطح دسته ایجاد شده‌اند و اصطکاک را افزایش می‌دهند.

• الگوهای مشبک (Knurling): الگوهای ریز برجسته که حس زبری لطیف را ایجاد می‌کنند و مانع از لغزش دسته در دست مرطوب می‌شوند.

• شیارهای انگشتی (Finger Grooves): در برخی طراحی‌ها، فرورفتگی‌های کوچکی برای جایگیری راحت‌تر انگشتان وجود دارد.

• خط کشی: برخی دسته‌ها، به خصوص آن‌هایی که برای جراحی پلاستیک یا اندازه‌گیری دقیق استفاده می‌شوند، ممکن است دارای علامت‌گذاری‌های میلی‌متری (مانند خط کش) بر روی بدنه باشند که به جراح در اندازه‌گیری عمق برش کمک می‌کند. این الگوها معمولاً ظریف هستند تا راحتی را حفظ کرده و به آسانی تمیز شوند. در نهایت، تمام ویژگی‌های ظاهری دسته بیستوری به منظور به حداکثر رساندن کارایی، ایمنی، و دقت در محیط‌های حساس جراحی طراحی شده‌اند و آن را به یک ابزار کلاسیک و ضروری در حرفه پزشکی تبدیل کرده‌اند.

• ویژگی‌های ظاهری دسته بیستوری:

  • شکل و فرم: کشیده، باریک یا حجیم‌تر، ممکن است تخت یا گرد باشد؛ طراحی ارگونومیک برای گرفتن راحت.

  • ابعاد و اندازه: طول و قطر متغیر بسته به شماره دسته (مثلاً شماره 3 و 4 حدود 12.5-13.5 سانتی‌متر؛ شماره 7 و 9 بلندتر).

  • جنس و رنگ: فولاد ضد زنگ گرید پزشکی؛ رنگ نقره‌ای متالیک با پرداخت مات یا ساتن (کاهش بازتاب نور).

  • شیار اتصال تیغه:

    • شیار استاندارد و دقیق در یک سر برای اتصال تیغه‌ها.

    • شکل و ابعاد شیار بستگی به شماره دسته دارد و تنها با تیغه‌های خاص سازگار است.

    • دارای مکانیزم قفل‌شونده برای اتصال محکم تیغه.

  • علامت‌گذاری و شماره‌گذاری:

    • حکاکی شماره دسته (3، 4، 7، 9).

    • نام/لوگوی تولیدکننده، شماره کاتالوگ، جنس، کشور سازنده.

    • دائمی و خوانا پس از استریلیزاسیون مکرر.

  • طراحی گریپ (Grip Design):

    • خطوط عرضی (Serrations)، الگوهای مشبک (Knurling)، یا شیارهای انگشتی برای افزایش اصطکاک و گرفتن بهتر.

    • ممکن است دارای علامت‌گذاری‌های میلی‌متری (خط کش) باشد.

دسته ی تیغ بیستوری

 تیغ های بیستوری یا “ Blads ” در شکل هایی مختلف به منظور مصارف مختلف مورد استفاده ی پزشکان قرار می گیرند. جنس آنها نیز از استیل کربنی می باشد ( ضد زنگ ) .تیغه های دسته ی بیستوری در شماره هایی متفاوت وجود دارند  .دسته ی بیستوری ها “ اسکالپل ” به صورت معمول از جنس برنجی ، بر حسب اندازه ی تیغه ها ساخته شده اند و دارای اندازه و اشکالی کمی متفاوت تر می باشند. تیغه هایی در شماره های 4-9 - 10- 11- 12- 14- 15 با دسته ی بیستوری شماره 3 یا 7 مطابقت کامل داشته و تیغه ی بیستوریهای 20 –21 - 22- 23- 24 بر روی دسته ی بیستوری شماره 4 یا 6 قرار داده می شوند.

دسته بیستوری چیست

دسته بیستوری نوعی از تیغ جراحی می باشد که بسیار برنده است و برای جراحی ها ، کاربرد دارد . امکان دارد یک بار مصرفی یا با کاربردی همیشگی و ضد زنگ باشند . تیغه ی بعضی از آن‌ ها را می‌ توانیم تعویض کنیم ولی برخی دیگر قابلیت تعویضی ندارند ولی می‌ توانیم آن‌ ها را تیز کنیم . تیغه و دسته ی بیستوری به اشکالی گوناگون وجود دارند . بیشتر از جنس استیل کربنی و برنجی هستند . تیغه ‌ها و دسته‌ ها ، سایز هایی مختلفی دارند و بسته به عمق ناحیه ی عمل ، جراحان چاقوی مناسب را درخواست می‌کنند .

دسته تیغ اسکالپل

تیغ های بیستوری در شکل هایی مختلف به منظور مصارف مختلف مورد استفاده ی پزشکان قرار می گیرند . تیغه های دسته ی بیستوری در شماره هایی مختلف وجود دارند . و تیغه بعضی از آن‌ها را می‌توان تعویض کرد ولی بعضی دیگر قابلیت تعویض ندارند ولی می‌توان آنها را تیز کرد .

خرید دسته تیغ بیستوری

تیم متخصص فروشگاه تجهیزات و ابزار آلات جراحی آریا طب همواره می کوشد تا با ارائه خدمات مناسب و مورد احتیاج مشتریان همچون مشاوره خرید تجهیزات و مواد ازمایشگاهی، تجهیزات مطب ها و کلینیک ها و ابزار آلات جراحی نیاز آن ها را به تجهیزات پزشکی مرتفع سازد پس چنانچه قصد خرید ابزار آلات جراحی را دارید همین حالا با مشاوران ما تماس حاصل نمایید و تمامی سوالات و ابهامات خود را برطرف نمایید و سپس نسبت به خرید مناسب ترین ست اقدام نمایید. امروزه خرید آنلاین به دلایل گوناگونی همچون سرعت بالا، حذف هزینه رفت و آمد، عدم اتلاف وقت و ... دارای طرفداران بسیاری بوده و رواج گسترده ای پیدا کرده است به همین دلیل مدیران آریا طب شرایطی را مهیا کرده اند تا خرید از این فروشگاه به صورت آنلاین نیز امکان پذیر باشد پس برای خرید به صورت اینترنتی به صفحه معرفی محصولات رفته و با انتخاب محصول مورد نظر و اضاف کردن آن به سبد خرید خود، فرم مربوطه را تکمیل نمایید سپس از طریق درگاه بانکی مربوطه هزینه آن را پرداخت کرده تا سفارش شما به مرحله ثبت نهایی برسد و همکاران ما در اسرع وقت آن را درب منزل یا محل کارتان به شما تحویل دهند.

نتیجه‌گیری

دسته بیستوری، در طول تاریخ طولانی و پرفراز و نشیب خود، از ابزارهای سنگی ابتدایی تا ابزارهای فولادی ضد زنگ با دقت بالا در دوران مدرن، همواره در قلب فرآیندهای پزشکی و جراحی قرار داشته است. این ابزار نه تنها نمادی از پیشرفت‌های علم پزشکی است، بلکه در هر برش جراحی، شاهدی بر دقت، مهارت و تعهد جراح به سلامت بیمار است. تکامل آن، به ویژه با معرفی تیغه‌های یکبار مصرف و استریل در اوایل قرن بیستم، انقلابی عظیم در بهداشت و ایمنی جراحی ایجاد کرد و آن را به ابزاری بی‌بدیل در دنیای امروز تبدیل نمود.

هدف اصلی از طراحی دسته بیستوری، فراهم آوردن یک بستر ارگونومیک و پایدار برای تیغه‌های فوق‌العاده تیز است. این دسته با وزن متعادل، شکل مناسب برای گرفتن در دست، و قابلیت استریلیزاسیون مکرر، امکان انجام برش‌های دقیق و ظریف را در طیف وسیعی از جراحی‌ها، از جراحی‌های عمومی تا جراحی‌های بسیار حساس مانند جراحی مغز و اعصاب و چشم، فراهم می‌آورد. تنوع در شماره‌های دسته بیستوری (مانند 3، 4، 7، 9) و سازگاری هر یک با تیغه‌های خاص، این ابزار را به گزینه‌ای چندمنظوره برای نیازهای مختلف بافت و عمق برش تبدیل کرده است.

مزایای برجسته دسته بیستوری شامل دقت و کنترل بی‌نظیر آن در برش، تطابق‌پذیری گسترده با انواع تیغه‌ها، بهداشت بالا و کاهش خطر عفونت (به دلیل تیغه‌های یکبار مصرف)، و دوام و قابلیت استریلیزاسیون مکرر خود دسته است. این ویژگی‌ها آن را به یک ابزار ضروری و از نظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه در هر محیط درمانی تبدیل کرده‌اند. با این حال، استفاده از آن بدون چالش نیست؛ خطر بریدگی‌های تصادفی حین اتصال و جداسازی تیغه، و تولید زباله‌های پزشکی خطرناک، از جمله معایبی هستند که نیازمند رعایت دقیق پروتکل‌های ایمنی و دفع هستند.

اثرات دسته بیستوری فراتر از یک ابزار ساده برش است. این ابزار به طور مستقیم بر افزایش دقت جراحی، کاهش خطر عفونت‌های بیمارستانی، افزایش ایمنی جراح و تیم، و بهبود راندمان کلی اتاق عمل تأثیر می‌گذارد. این عوامل به طور مستقیم به نتایج بهتر برای بیمار، کاهش عوارض پس از جراحی، و صرفه‌جویی در هزینه‌های سیستم بهداشت و درمان منجر می‌شوند. ماندگاری بالای دسته بیستوری، ریشه در ترکیبات اصلی آن (فولاد ضد زنگ گرید پزشکی)، طراحی مهندسی شده دقیق (به ویژه در شیار اتصال تیغه)، و پرداخت سطح مناسب دارد که همگی تضمین‌کننده مقاومت آن در برابر خوردگی و فرسودگی در طول سال‌ها استفاده مکرر هستند.

تفاوت‌های بین انواع مختلف دسته بیستوری (مانند شماره 3، 4، 7) در ابعاد، وزن، و نوع شیار اتصال تیغه، آن‌ها را برای کاربردهای خاصی مناسب می‌سازد. در حالی که دسته شماره 3 برای ظرافت و برش‌های کوچک ایده‌آل است، دسته شماره 4 برای برش‌های بزرگ‌تر و با نیروی بیشتر طراحی شده، و دسته‌های بلندتر مانند 7 و 9 برای دسترسی به فضاهای عمیق و محدود. بسته‌بندی دسته بیستوری نیز با دقت و توجه به حفظ استریلیته و حفاظت از ابزار طراحی شده است، و ویژگی‌های ظاهری آن، از جنس و رنگ تا علامت‌گذاری‌ها و طراحی گریپ، همگی در خدمت ارگونومی و کارایی آن هستند.

در نهایت، دسته بیستوری یک ابزار کلاسیک و حیاتی در حرفه پزشکی است که با توازن بی‌نظیری از سادگی، دقت، و کارایی، همچنان در خط مقدم بسیاری از روش‌های تشخیصی و درمانی قرار دارد. با ادامه پیشرفت‌ها در فناوری مواد و روش‌های استریلیزاسیون، جایگاه این ابزار در آینده نیز پابرجا خواهد ماند و به جراحان امکان می‌دهد تا با اطمینان و مهارت بیشتری، سلامت بیماران را تضمین نمایند.