تولوئیدین بلو

تولیئیدین بلو

Toluidine blue که در فارسی به آن تولوئیدین آبی می گویند ، همانطور که می دانید مدل های مختلفی از معرف ها و رنگ ها وجود دارد که هرکدام فرمول مخصوص به خود را دارند و هر کدام برای آزمایش مناسب در آزمایشگاه استفاده می گردد.

تولوئیدین آبی ، همچنین به عنوان TBO یا DCI Tolnium Chloride شناخته می شود ، یک رنگ آبی کاتیونی بر پایه آبی می باشد که در بافت شناسی و گاهی اوقات به صورت بالینی مورد استفاده قرار می گیرد.

فرمول تولوئیدین بلو

تولوئیدین آبی

محلول تولوئیدین بلو در آزمایش لیگنین یک مولکول آلی پیچیده می باشد که به فیبرهای سلولی متصل می شود و برای تقویت و تقویت دیواره های سلولی در گیاهان استفاده می شود. یک آزمایش مثبت تولوئیدین آبی محلول را از آبی به صورتی تبدیل می کند.یک آزمایش مشابه را می توان با محلول سرخ شدن فلوروگلوسینول-HCl انجام داد.

تولوییدین بلو

کاربردهای بافت شناسی

تولوئیدین آبی اغلب برای شناسایی ماست سل ها به علت وجود هپارین در گرانول های سیتوپلاسمی استفاده می شود. همچنین برای رنگ آمیزی پروتئوگلیکان ها و گلیکوزآمینوگلیکان ها در بافت هایی مانند غضروف قابل استفاده است. کربوهیدراتهای ماکرومولکولی ماست سلهای خیلی اسیدی می باشند و غضروف به رنگ آبی-قرمز در می آید و سبب پدیده ای به نام متاکرومازی می شود. محلولهای قلیایی تولوئیدین آبی معمولاً برای رنگ آمیزی 0.5 تا 1 میکرومتر از قسمتهای نیمه نازک بافت تعبیه شده در رزین استفاده می شود. در pH بالا ، حدود ده رنگ به اسیدهای نوکلئیک و تمام پروتئین ها متصل می شوند. اگرچه همه چیز در بافت رنگ آمیزی شده باشد، اما جزئیات ساختاری به دلیل نازکی بخش ها به وضوح قابل مشاهده می باشد. مقاطع نیمه نازک با مقاطع بسیار ظریف که توسط میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار می گیرند ، استفاده می شود. تولوئیدین آبی معمولاً برای رنگ آمیزی قسمتهای یخ زده یا تجزیه سریع سریع نمونه از نمونه استفاده می شود. با گذشت زمان برای یک قسمت یخ زده ، آبی تولوئیدین اجازه می دهد تا قسمت یخ زده را در 10-20 ثانیه رنگ آمیزی و بازرسی کنید. روش رنگ آمیزی دیگر برای بخش های یخ زده (H&E سریع) حدود 60-90 ثانیه طول می کشد.

خرید تولوئیدین بلو

موارد استفاده بالینی

این رنگ برخی مواقع توسط جراحان برای کمک به برجسته سازی نواحی دیسپلازی مخاط استفاده می شود که ترجیحاً از رنگ روی بافت طبیعی در ضایعات پیش سرطانی مانند لوکوپلاکی استفاده می کنند. این روش می تواند برای انتخاب بهترین محل ضایعه برای بیوپسی یا در حین عمل جراحی برای برداشتن ضایعه به جهت تصمیم گیری در مورد برداشتن بافت بیشتر از حاشیه نقص برشی یا ترک آن استفاده شود.