مولاژ اسکلت پا با لیگامنت

مولاژ اسکلت مفصل مچ پا با لیگامان

مفصل مچ پا یک مفصل سینوویال پیچیده است که از مفصل بندی سه استخوان تشکیل می شود: درشت نی، نازک نی و تالوس. مسئول اتصال پا به پا و ایجاد ثبات و تحرک اندام تحتانی ما است. در این پست وبلاگ، ساختار اسکلتی مفصل مچ پا را مورد بحث قرار خواهیم داد و به طور خاص بر روی رباط هایی که به تثبیت و حمایت آن کمک می کنند، تمرکز خواهیم کرد.

تیبیا و نازک نی دو استخوان بلند در قسمت پایین ساق پا هستند که در مفصل مچ پا به هم می رسند. استخوان تالوس بین این دو استخوان قرار می گیرد و نقطه مفصلی اصلی مچ پا را تشکیل می دهد. این آرایش یک مفصل لولا ایجاد می کند که امکان دورسی فلکشن (حرکت به سمت بالا به سمت ساق پا) و پلانتار فلکشن (حرکت به سمت پایین به سمت زمین) را فراهم می کند.

مفصل مچ پا توسط رباط های متعددی حمایت می شود که استخوان ها را به هم متصل می کند و ثبات مفصل را فراهم می کند. این رباط ها را می توان به دو گروه تقسیم کرد: رباط های جانبی و رباط های داخلی.

رباط های جانبی
رباط های جانبی در قسمت خارجی مچ پا قرار دارند و وظیفه جلوگیری از وارونگی بیش از حد (چرخش به داخل) پا را بر عهده دارند. در این گروه سه رباط اصلی وجود دارد:

رباط تالوفیبولار قدامی (ATFL): این رباط استخوان تالوس را به نازک نی متصل می کند و شایع ترین رباط آسیب دیده در پیچ خوردگی مچ پا است.

رباط Calcaneofibular (CFL): این رباط استخوان پاشنه (استخوان پاشنه) را به نازک نی متصل می کند و ثبات جانبی اضافی را برای مفصل مچ پا ایجاد می کند.

رباط تالوفیبولار خلفی (PTFL): این رباط استخوان تالوس را به نازک نی می چسباند و به جلوگیری از خم شدن بیش از حد کف پا کمک می کند.

رباط های داخلی
رباط های داخلی در قسمت داخلی مچ پا قرار دارند و وظیفه جلوگیری از چرخش بیش از حد پا (چرخش به بیرون) را بر عهده دارند. در این گروه دو رباط اصلی وجود دارد:

رباط دلتوئید: این یک رباط پهن به شکل فن است که استخوان ساق پا را به چندین استخوان در پا، از جمله تالوس، ناویکولار و پاشنه پا متصل می کند. ثبات داخلی مفصل مچ پا را فراهم می کند.

رباط فنری: این رباط استخوان پاشنه را به استخوان ناویکولار متصل می کند و به حمایت از قوس پا کمک می کند.

علاوه بر این رباط ها، چندین ماهیچه نیز وجود دارد که به مفصل مچ پا متصل شده و به حمایت از حرکت آن کمک می کند. اینها شامل عضلات قدامی گاستروکنمیوس، سولئوس، پرونئوس لونگوس و تیبیالیس می باشد.

به طور خلاصه، ساختار اسکلتی مفصل مچ پا از استخوان های درشت نی، نازک نی و تالوس تشکیل شده است که رباط ها ثبات و پشتیبانی از مفصل را فراهم می کنند. درک آناتومی مفصل مچ پا برای متخصصان مراقبت های بهداشتی هنگام تشخیص و درمان آسیب ها یا شرایطی که بر این مفصل حیاتی در بدن تأثیر می گذارد، مهم است.