محیط کشت اورنیتین دکربوکسیلاز

محیط کشت اورنیتین دکربوکسیلاز Ornithine Decarboxylase broth

آزمایش محیط اورنیتین دکربوکسیلاز چیست؟

هدف این است که ببینیم آیا میکروب می تواند از اسید آمینه اورنیتین به عنوان منبع کربن و انرژی برای رشد استفاده کند. استفاده از اورنیتین توسط آنزیم اورنیتین دکربوکسیلاز انجام می شود.

نقش اورنیتین دکربوکسیلاز چیست؟

 اورنیتین دکربوکسیلاز آنزیمی مهم است که در بیوسنتز پلی آمین همه سلولهای زنده نقش دارد. این آنزیم باعث ایجاد دکربوکسیلاسیون اورنیتین در تشکیل پوترسین می شود که متعاقباً به اسپرمیدین و اسپرمین تبدیل می شود.

چرا برای هر آزمایش دکربوکسیلاز، محیط پایه دیگری لازم نیست؟

برای هر محیط دکربوکسیلاز به یک محیط کشت پایه دیگر نیازی نیست زیرا وقتی این محیط با باکتریهای تخمیر کننده دکستروز تلقیح می شود، باکتری ها اسید تولید می کنند که باعث کاهش PH محیط می شود. این تغییر در PH باعث تغییر رنگ محیط از بنفش به زرد می شود.

کدام یک آزمایش مثبت برای لیزین دکربوکسیلاز در نتایج نشان می دهد؟

بازگشت به بنفش از زرد نشان دهنده آزمایش مثبت لیزین دکربوکسیلاز است. عدم زرد شدن در 24 ساعت یا بازگشت دوباره به بنفش در 48 ساعت نشان دهنده نتیجه منفی است.

آزمایش اورنیتین دکربوکسیلاز را چگونه انجام می دهید؟

هر کدام از سه محیط کشت دکربوکسیلاز (آرژنین ، لیزین و اورنیتین) و محیط گشت شاهد (بدون اسید آمینه) را با 4 قطره محیط کشت تلقیح کنید. به هر لوله یک لایه 4 میلی متری روغن معدنی استریل اضافه کنید. کشت ها را در دمای 35 تا 37 درجه سانتی گراد در هوای محیط انکوبه کنید. لوله ها را در ساعت 24 ، 48 ، 72 و 96 بررسی کنید.

واکنش دکربوکسیلاسیون اورنیتین چیست؟

آنزیم دکربوکسیلاز اورنیتین (ODC)، دکربوکسیلاسیون اورنیتین (محصولی از چرخه اوره) را کاتالیز می کند تا پوترسین تشکیل شود. این واکنش مرحله متعهد در سنتز پلی آمین است. در انسان این پروتئین 461 اسید آمینه دارد و یک هومودایمر تشکیل می دهد.

هدف از آزمون چیست؟ 

هدف این است که ببینیم آیا میکروب می تواند از اسید آمینه اورنیتین به عنوان منبع کربن و انرژی برای رشد استفاده کند. استفاده از اورنیتین توسط آنزیم اورنیتین دکربوکسیلاز انجام می شود.

تفسیر آزمایش Ornithine Decarboxylase Broth

آزمایش محیط کشت دکربوکسیلاز برای تولید آنزیم دکربوکسیلاز، که گروه کربوکسیل را از یک اسید آمینه خارج می کند. محیط کشت دکربوکسیلاز حاوی مواد مغذی، دکستروز (کربوهیدرات قابل تخمیر)، پیریدوکسال (کوفاکتور آنزیمی برای دکربوکسیلاز) و شاخص های pH برومکروزول بنفش و کرسول قرمز است. بنفش برمکرزول با PH قلیایی به بنفش تبدیل می شود و با pH اسیدی زرد می شود. ما همچنین به هر دسته از محیط کشت دکربوکسیلاز یک اسید آمینه اضافه می کنیم. سه آمینو اسیدی که در محیط دکربوکسیلاز آزمایش می کنیم: آرژنین، لیزین و اورنیتین هستند.

هر آنزیم دکربوکسیلاز تولید شده توسط ارگانیسم خاص اسید آمینه ای است که بر روی آن عمل می کند. بنابراین ما توانایی ارگانیسم ها را برای تولید آرژنین دکربوکسیلاز، لیزین دکربوکسیلاز و اورنیتین دکربوکسیلاز با استفاده از سه محیط مختلف اما بسیار مشابه آزمایش می کنیم. اگر ارگانیسم قادر به تخمیر دکستروز نباشد، تغییر رنگی در محیط ایجاد نمی شود. اگر ارگانیسم قادر به تخمیر دکستروز باشد، محصولات فرعی اسیدی ایجاد می شود و محیط زرد می شود. در حالی که موجودات زنده دکستروز را تخمیر می کنند. محیط در ابتدا زرد می شود، حتی زمانی که با ارگانیسم مثبت دکربوکسیلاز تلقیح شده باشد. PH پایین و وجود آمینو اسید باعث شروع ارگانیسم دکربوکسیلاسیون می شود.

اگر ارگانیسم بتواند اسید آمینه موجود در محیط را دكربوكسیل كند، سپس محصولات فرعی قلیایی تولید می شوند.  آرژنین به اورنیتین هیدرولیز می شود و سپس دکربوکسیله می شود.  دکربوکسیلاسیون اورنیتین باعث تولید پوترسین می شود. نتایج دکربوکسیلاسیون لیزین در کاداورین است.  این محصولات جانبی برای بالا بردن PH محیط کافی هستند تا محیط کشت بنفش شود. اگر محیط تلقیح شده زرد باشد، یا تغییری در رنگ ایجاد نشود، ارگانیسم برای آن اسید آمینه دکربوکسیلاز منفی است.  اگر این محیط بنفش شود، ارگانیسم برای آن اسید آمینه دکربوکسیلاز مثبت است.