فیلم رادیوگرافی دنتیوس
فیلم رادیوگرافی دنتیوس DENTIUSE
در دنیای امروز بطور کلی دو گروه از انواع فیلمها وجود خواهند داشت که در بخشهای رادیوگرافیکی مورد استفاده قرار میگیرند:
- فیلمهایی که بشکل مستقیم با اشعه ی ایکس زیر تابش قرار میگیرند و یا فیلمهایی که به وسیله ترکیبی از اشعه ی ایکس و نور مرئی زیر تابش قرار میگیرند. به این نوع از از فیلمها ، فیلمهای اشعه ایکسی میگویند.
- فیلمهایی که فقط با انوار زیر تابش قرار میگیرند. مانند فیلمهایی که در عکاسی استفاده میشوند.
تاریخچه کشف شدن اشعه ایکس
در سال 1895 ، درخششی کوتاه در صفحه ی فسفر سانتی که در یکی از آزمایشگاه های نیمه تاریک تحقیق اشعه ی کاتدیک قرار داشت، فکر آماده و خلاق آقای رنتگن که در آن سالیان استاد فیزیک بود را متوجه پرتوهایی تازه نمود که از حباب های شیشه ای لامپهای جنس کاتودیک بیرون زده بود و بی آنکه به چشمش دیده شود به اطراف آن پراکنده میشدند. آن چه باعث شگفت زدگی رنتگسن شده بود، نفوذ کردن این پرتوها از دیواره ی شیشه ای لامپ او به خارج و تأثیر آن بروی صفحه ی فلوئورسانت در گوشهای به نسبت دور از لامپ در آزمایشگاه او بود. رنتگن به تحقیقات خود درباره ی کشف تازهی خود که آن را پرتو ایکس (ناشناخته) نامید (بخاطر فروتنی ) ، ادامه داد. بعدها این اشعه را رنتگن نیز نامیدند.
قسمتهای متفاوت فیلم
پایه ی فیلم
در قدیم از شیشه میساختند ولی سنگین و شکننده تر بودند. بعد هااز نیترات سلولزی استفاده کردند که بسیار قابل انعطاف ، شفاف و سبک تر بود، اما قابلیت اشتعالی و آتش زایی زیادی داشت و خود به خودی آتش میگرفت. در سالیان 1924 از ماده تری استات سلولز استفاده کردند ولی تنها ایرادش آن بود که به مقدار کافی نمیتوان باریک ساخت (پایه ی فیلمهای رادیوگرافی باید حداقل 0.18mm ضخامت داشته باشند و پایه های فیلم های عکاسی نیز 0.08mm ضخامت دارد). ولی در دنیای امروز از base پلی استری استفاده میکنند.
یک پایه عالی باید چه خصوصیاتی را دارا باشد؟
قابلیت اشتعالی کمتری داشته باشند. شفاف و عاری از هر نوع لکه و عیب و نقص باشند. از حیث شیمیایی غیر فعّال باشند. نفوذناپذیر باشند و ... .
زیرلایه ها
لایه ی زیرلایه ای یا لایه ی چسباننده به دو دلیل زیر مابین امولسیون و پایه ی فیلم بکار گرفته میشوند:
- حصول اطمینان کافی از چسبیدن امولسیون به صورت هموار به پایه.
- جلوگیری کردن از جدا شدن امولسیون ها از پایه در حین ظهور و ثبوت.
این نوع از ماده در واقع ترکیبی از مواد ژلاتینی محلول و حلال پایه ی فیلم میباشند.
لایه امولسیون
امولسیون فتوگرافیک لایهای بسیار حساس به نور است که از یک ترکیب حاوی کریستالهای هالیده شده نقره در اندازه میکروسکوپی و ژلاتینی تشکیل شده است. فیلم ها یا دو طرفه هستند (دوبل امولسیون) یا یک طرفه هستند (تک امولسیون).
لایه محافظ
لایه نازکی از جنس ژلاتینی ناب میباشد که بروی امولسیون کشیده شده و 2 وظیفه دارد:
- جلوگیری کردن از ایجاد شدن الکتریسیته ی ساکن در حین استفاده کردن از فیلم ها (در برخی موارد که الکتریسیته ساکن بروی فیلم ها ایجاد میشود بعد از ظهور فیلم ها نقاطی تیره رنگ تر روی تصاویر دیده میشود.
- ایجاد شدن سطحی صاف و شفاف بروی فیلم به منظور جلوگیریکردن از تجمع گرد و خاک به این فیلم ها ، فیلمهایی بی دندانه نیز گفته میشود.
لایه ضد پیچیدن فیلم
از این لایه ها در فیلم های یک طرفی استفاده میشود، چون لایه امولسیون فیلم در زمان ظهور و ثبت باد می کند. در این وقت است که فیلم تمایل به پیچش پیدا میکند. ولی در فیلمهای دو طرفی به خاطر اینکه امولسیون ها در دو طرف فیلم به یک مقدار متورم میشوند فیلم علاقه ای به پیچیدن ندارد. از این نوع لایه در فیلم های حلقهای استفاده نمیشود.
تنواع فیلمهای درون دهانی
- پری اپیکال : برای عکسبرداری کردن از یک یا تعدادی زیاد از دندانها استفاده میباشد.
- اکلوزا : برای تصویربرداری کردن از فک بالایی و زیرین در سطوح مقطع دهان میباشند.
بایت وینگ Bite wing : برای بررسی کردن تاج در دندانها استفاده میشوند
-
فیلم رادیوگرافی دندانپزشکی
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامت گذاری شده اند *