فیلم رادیوگرافی اطفال اسکای دندت

فیلم رادیوگرافی اطفال اسکای دندت SKYDENT 

بسیاری از پدر ها و مادر ها نگران تاثیرات رادیوگرافیک دندانی در کودکان خود هستند. کودکان بنسبت بزرگسالان از نظر تابش اشعه ی ایکس حساس تر هستند. با این همه ، میزان اشعه ی در رادیوگرافی دندانی برای کودکان به اندازه و مطمئن است. همانطوری که فک و دندان های اطفال به شکل مداوم تغییر می پذیرند، باید به رشد کردن آنها هم توجه کافی داشته باشید. از رادیوگرافی برای موارد مختلفی در کودکان استفاده می شود که برخی عبارتند از:

• حصول اطمینان از اندازه متناسب فک برای رشد کردن دندان های دائمی
• نظارت کافی بر پیشرفت کردن دندان های عقل
• تعیین لق شدگی دندان های شیری
• درمان کردن سریع پوسیدگی ها و بیماری های لثه ای

مراجعه منظم ومرتب کودکان به دندانپزشکها  ضروری است. برنامه ی دقیق استفاده کردن از رادیوگرافی بستگی  به نیازهای شخصی کودک متفاوت تر خواهد بود.

خطرات رادیوگرافیک دندانی برای کودکان:

و اما نگرانی نسبت به گرفتن رادیوگرافی دندان برای اطفال از کجا ناشی می شود؟

کودکان بنسبت افراد بزرگسالان حساس تر هستند ، بنابراین خطرات ابتلا به بیماری سرطان در ازای هر واحد از دوز اشعه ی ایکس برای اطفال بیشتر از افراد بزرگسالان است.

این شکل از تابش یک اشعه ایکس نیست که منجر به بیماری سرطان می شود؛ بلکه مجموعکلی میزان تابش تجمعی در طول کل عمر عاملی بر بروز این بیماری است. هرچه که سن طفل برای قرار گرفتن در معرض تابش کم تر باشد، مقدار کلی تابش های بعدی در طول عمر اوهم بیشتر خواهند بود.

تنظیمات وسایل رادیوگرافی دندانپزشکی بیشتر برایافراد بزرگسالان مناسب است.  و این امر باعث آن می شود که مقدار نور تابشی دریافتی برای کودکانوقتی در زیر این دستگاه قرار میگیرند  بیش از حد مورد نیاز  آنها  باشد. بهتر است که برای تصویربرداری کردن از کودکان از تجهیزاتی مدرن تر استفاده شود که امکانات تغییر میزان تابشی اشعه در آنها وجود دارد.

از رادیوگرافی برای اطفال مگر در موارد زیرین استفاده نمی شود  :

• پوسیدگی ها
• بهداشت دهان و دندان ضعیف شده
• درهم بودن و نامتوازنی دندان ها
• وجود داشتن حفره

نکات ایمنی:

مطمئن شویم که دستگاه رادیوگرافیک دندانپزشک مورد نظر دیجیتال است و از فیلم های خود ظهور سریع استفاده می کند این نوع از دستگاه ها پرتو های کمتری بنسبت دستگاه های معمولی تر دارند. اطمینان حاصل کنیم که در این تکنیک از  E-Film و نه از D-film استفاده می شو   E-film در مقایسه ی با انواع دیگر آن حساسیت بیشتر و سرعت بیشتری نسبت به نور دارند. در نتیجه برای ظهور کردن فیلم به مقدار تابشی کمتری نیازمند هستند.

از دندانپزشک خود بخواهیم که در صورت امکان داشتن از روشی به غیر از روش رادیوگرافیک استفاده کنند. یکی از این تکنیک ها استفاده کردن از cavity detector است. هرچند که این تکنیک با مقداری خطا نیز همراه است ولی می تواند جایگزینی مناسب تر برای استفاده کردن از رادیوگرافی برای کودکان باشد.

کلیشههای رادیوگرافی بایت وینگ برای تعیین کردن وجود و اندازه ی پوسیدگی های پروگزیماری و سطح های اکلوزالی بسیار عملی خواهند بود . و همچنین اطلاعاتی در مورد نحوه رستوریشن یا ( اورهنگ ، فاصله ی با پالپ و پوسیدگی های ثانویه ای ) و میزان استخوان های آلوئول هم تامین می نمایند .

استفاده کردن از نگهدارنده های فیلم برای قراردادن گیرنده ی تصویری در موقعیت متناسب نسبت به دندان ها لازم است . یک نگهدارنده با قطعه ی بیرون دهانی راهنمایی کننده دسته ی اشعه در شکلی که بتواند بتوسط والد خود نگهداری شود بهترین نوع گزینه ها است . در غیر این صورت ، یک گیره ی جنس کاغذ یا یک bite block لاستیکی که بر روی رسپتور فیلم ها چسبانیده شده که می تواند مورد استفاده قرار گیرد . در این صورت کل اشعه باید به شکل عمود بر فضای پروگزیمالی بین دندانهای مولر اول و دومی دائم در فرد خردسال و میان پره ی مولر دومی و مولر اولی دائم در کودک بزرگتر باشد . زاویه ی عمودی شکل دسته اشعه X باید حداقل ۸ – ۵ + درجه باشد .

به شکل کلی رادیوگرافیک بایت وینگ به نظر می رسد که حتی در کودکان خردسال قابل تحمل تر باشند . در یک بررسی کلی روی ۱۶۱ بچه ۵-۳ ساله ، رادیوگرافیک بایت وینگ با کیفیتی مناسب می توانند توسط ۹۷% این کودکان مورد قبول واقع شوند